Leve de lente

Ik vind het toch wonderbaarlijk dat het weer groeit en bloeit in de potten en bakken op mijn balkon. En dat na zo'n winter waar maar geen einde aan leek te komen. Misschien bood het sneeuwdekje juist bescherming, wie weet. Ik heb er geen verstand van. Op de foto de opkomende oregano die nu al verdrongen wordt door een woekerende munt. De geraniums hebben het helaas niet overleefd. Wel: de olijfboompjes, kattenkruid, de vlinderplant, oleander en alle andere kruiden. Hoera!

Prei in vinaigrette

Prei op deze wijze eet ik veel te weinig. Meestal verdwijnt prei in een bouillon of in stukjes gesneden door het een of ander. Prei is kennelijk ook door mij een klein beetje ondergewaardeerd en dat is dus onterecht: prei in vinaigrette vind ik geweldig lekker. Dit keer heb ik de prei gestoomd in plaats van gekookt. De preien snij ik in drie of vier stukken en snij de stukken overdwars net niet door (je krijgt dan een soort waaiertjes). Dit is ook makkelijk om eventuele zandresten onder de kraan weg te spoelen. Ik heb de stukken prei in een klein half uurtje gaar gestoomd.

Ondertussen heb ik een vinaigrette gemaakt op basis van appelazijn, mosterd en olijfolie en daar peper, zout en gehakte platte peterselie aan toegevoegd. Overgiet de nog warme prei met de vinaigrette zodat de smaken goed intrekken. Zowel warm, lauw als koud erg lekker!

Zoete & hartige heerlijkheden

Dit boek lonkte gisterenochtend vroeg al op mijn bureau maar ik hanteer zo’n beetje de regel dat ik liever niet in zo’n conditie, met slechts een boterhammetje in de maag, op zo’n tijdstip, kookboeken doorblader. Maar ja, het zag er zo prachtig uit en ik was zo aangenaam verrast dat ik de verleiding niet kon weerstaan.

Over de uitvoering kan ik alleen maar schrijven dat de fotografie prachtig is en alles klopt in mijn visie. Leeslinten, goud op snee, stijlvolle buikband, lekkere typografie, kortom: het technische product deugt. Maar waar gaat dit boek dan over?

In het kort: ontbijt, lunch en patisserie en dan ingedeeld op de vier seizoenen. In de lente eet je dus sodabroodjes met rabarber-sinaasappeljam en in de winter dikke hangoproom met gedroogd fruit, woudhoning en verse vanille als ontbijt. Ik zie het mezelf doordeweeks niet doen eerlijk gezegd, en voor wie het ook niet ziet zitten om ingewikkeld te doen ’s ochtendsvroeg maar wél in de binnenstad van Amsterdam werkt: ga ontbijten bij Gartine in de Taksteeg; alle recepten in dit boek zijn afkomstig uit de keuken van Gartine.

De eigenaren, Kirsten Eckhart en Willem-Jan Hendriks runnen niet alleen Gartine maar hebben ook een tamelijk grote moestuin aan de rand van de stad. En dat is de crux. Alles wat (biologisch) verbouwd wordt, wordt gebruikt in de keuken. Inmiddels is Gartine nu ruim twee jaar open en nog net niet legendarisch. 'Alles wat je bij Gartine proeft is heerlijk.' (De Telegraaf)

Ondertussen verheug ik me op hartige taartjes met raapstelen en munster, soep van gele paprika met rosevalaardappeltjes en geitenkaas, sardientjes in kruidenolijfolie, chocoladerondjes met verschillende noten en honing of bijvoorbeeld de lentepastasalade met Ardennerham, doperwten, Parmezaanse kaas en basilicumdressing.

Zoete & hartige heerlijkheden, Kirsten Eckhart en Willem-Jan Hendriks, ISBN 978 90 8989 1778, prijs € 29,95, gebonden 184 pagina's, uitgeverij Terra.

Gerookt zaad

Stel je voor: je staat in de Hanos en je hebt onder andere sesamzaad nodig. In het schier oneindige assortiment sesamzaad trek je de verkeerde sesamzaadjes uit het schap. Zo kwam ik thuis met gerookt in plaats van geroosterd zaad. Het staat trouwens met koeienletters op de verpakking: Smoked. Uiteindelijk kwam het meer dan goed: de in gerookte sesamzaadjes gerolde stukken rauwe tonijn smaakten voortreffelijk. Heel apart die gerookte sesamzaadjes! In plaats van naar de Hanos te gaan kun je dit product ook online bestellen.

En ja, er wordt hier nog gegeten

Soms valt het niet mee om iets interessants op te tikken teneinde een stukje publicatiewaardig op dit blog te zetten. Aaneengeregen weken waarin werkelijk niets noemenswaardig is te vermelden. Geen vieze pakjes ontdekt, dag-in-dag-uit simpel repertoire als een GAV-maaltijd, iets met pasta of rijst was mijn deel. En als er al iets te vermelden viel, vergat ik een fotootje te maken of mislukte het fotootje wegens grote haast, gezellige drukte enzovoorts. Zo hebben jullie vreselijk lekkere kalfswangen gemist of een trio van rauwe tonijn. Jammer!


Enkele uren geleden bedacht ik me nog dat ik mijn onderwerpenrepertoire dan maar moet uitbreiden. Aanleiding waren twee musjes op de balkonreling. Ja, musjes in Amsterdam. En dat is zo ongeveer een zeldzaamheid. Eenmaal camera gepakt, waren musjes weg. Misschien maar beter ook. Musjes zijn niet om op te eten en dus hoort zo'n onderwerp hier niet thuis.

Zojuist bakte ik biologische spekjes uit. Weliswaar van de Albert Heijn, maar toch. Uitbakken? Het leek eerder op koken. Zelfs dit verantwoorde varkensspul heeft een waterpeil waar je u tegen zegt. Dit is echt niet meer leuk en voortaan koop ik weer braaf bij de verantwoorde slager. Cameraatje erbij om jullie te laten zien in wat voor een waterplas de spekjes dreven, meldt het display 'accu vervangen/opladen'. Sorry, ik heb er alles aan gedaan om iets noemenswaardig te vermelden.