24 juli 2009

Succès Gourmand in de Lidl

Verleden week grasduinde ik nog door menig supermarkt in Parijs. Middenin het 10e arrondissement heb ik helaas geen Auchan of Carrefour kunnen ontdekken en om nou blikken confit de canard en dergelijke mee te slepen in de metro, ging me wat ver (ook voor dit doeleinde de auto uit de garage te halen en de Périphérique af te scheuren). Dus af en toe de plaatselijke en wat kleinere supermarkten in de buurt bezocht om toch met een respectabel aantal blikken, potjes, flesjes en pakken thuis te komen.

Zelfs een bezoekje om de hoek aan de Lidl op de Boulevard de la Vilette was een leuker feestje dan het reguliere aanbod in de Albert Heijn. (Oké, dit is overdreven.) Een re-de-lijk assortiment rauwmelkse kazen, smaakvolle groenten en dit blikje foie gras de canard. Voor de rest was die winkel net zo’n puin als hier, overigens. Alvorens de tas vol met dit spul, 200 gram en beslist onder vijf euro, te pakken is natuurlijk eerst voorgeproefd en goedgekeurd.

In de vriendenkring wordt overigens regelmatig gemopperd over het grote waarom. Waarom hebben Nederlandse supermarkten geen gekonfijte eendenbouten in blik of goede linzen te koop. Er is geen een dressing die op kan boksen tegen die van Amora of Lesieur. Na jarenlang gefoeter heb ik eigenlijk maar een antwoord: de vraag is te klein. Of heeft iemand een beter antwoord?

22 juli 2009

Vers van het balkon

Begin juni berichtte ik al dat ik een baby-courgetteplantje had gekregen van moestuinierder Petra. Mij leek het onzinnig om zoiets op het balkon tot een succes te brengen. Ja, het kon wel maar de afmetingen van mijn balkon indachtig had ik besloten wat de maximale potgrootte mocht zijn. Ik heb namelijk nog wel wat meer te verbouwen zoals kruiden en leuke bloemen.


Uiteindelijk belandde de plant -inmiddels een forse kleuter- in z'n maximale verblijfsruimte, namelijk zo'n plantenbak die je meestal over balkonrailings ziet hangen. Op hoop van zegen dus want veel aarde had-ie niet. Veel bloemen, veel gele pieletjes die meestal snel verrottingsplekken vertoonden en daarna zielig afstierven, maarrrr: één courgette in wording had er best zin in.


Verleden week, voor mijn vertrek naar Parijs de courgette gestut met behulp van een wasknijperbakje. Ik was inmiddels overbezorgd dat mijn courgette tijdens mijn afwezigheid op de grond zou belanden en ook zou wegrotten. En net op tijd kwam ik weer thuis om heel snel de courgette te oogsten. Inmiddels is-ie in schijven gesneden en in de grillpan beland.

5 juli 2009

Het pure eten van Raw Food

Raw Food. Ik heb zo mijn bedenkingen. Ik ben geen voedingsdeskundige, ik kan mijn weerzin tegen de raw food-beweging niet onderbouwen. Tuurlijk kan ik hier allerlei citaatjes van voor mij onbekende deskundigen plakken om mijn bedenkingen te onderstrepen maar dat doe ik niet. Dat zou een beetje laf zijn.

Verleden jaar zond de VPRO de documentaire Rauw uit waarin een jongetje te zien was dat al vijf jaar alleen rauw voedsel te eten kreeg. Niet omdat hij daarvoor koos, maar omdat zijn moeder dat nu eenmaal besloten had. Zie je nu wel, dacht ik, pure kindermishandeling! Staat bij mij gelijk aan kinderen van Jehova’s Getuigen die godbetert hun verjaardag niet mogen vieren noch naar verjaardagspartijtjes van anderen mogen. Wat volwassenen dwangmatig, dogmatisch, sektarisch uitvreten zal mij tot op zekere hoogte een rotzorg zijn maar val kinderen hiermee niet lastig!

Nooit smikkelen van de populaire P’s Patat, Pannenkoeken en Pizza. Ik kan precies uittekenen wat er gebeurt als zo’n raw food-kind uiteindelijk de kont tegen de kribbe gooit en precies gaat doen wat zijn klasgenoten altijd al deden. Met z’n zakgeld naar Mc Donalds en naar alle waarschijnlijkheid staan z’n darmen een week later nog te shaken van ellendigheid.

Goed, ik was dus sceptisch toen ik vernam dat het kookboek ‘Het pure eten van Raw Food’ in voorbereiding was, maar uiteindelijk toen ik het, overigens fraai uitgevoerde, boek in handen kreeg zag ik een heel klein beetje de lol er wel van in. Ten eerste zijn de dames Anna de Leeuw en Helen Poolman geen puristen. Ha gelukkig. Ik lees dat Anna de Leeuw raw food vaak ‘integreert in haar dagelijks eetpatroon’, wat dat ook moge betekenen. En Helen Poolman zwichtte na drie jaar rauw eten voor af en toe een visje en gestoomde groenten.

Het boek is vooral duidelijk. Ten eerste komt de voorraadkast van de raw foodie aan bod. Zoet: agavesiroop, ahornsiroop en honing. Zuur: limoen, citroen, appelazijn, balsamico- en rijstazijn. Zaden: boekweit, lijnzaad, gepeld hennepzaad, pompoenpitten, sesamzaad, zonnebloempitten. En ga zo maar door. Keukengerei. De dehydrator dus. Daarin kan je voedsel drogen op een temperatuur van maximaal 40 graden Celcius of 105 graden Fahrenheit. Verder: spiral slicers, blender, mandoline, keukenmachine en sapcentrifuge.

Vervolgens wordt uitgelegd hoe je zelf zaden en pitten kunt kiemen. Heel belangrijk want de voedingswaarde van kiemen ligt ongeveer, volgens de dames en die geloof ik voor het gemak maar even, 100 tot 300 procent hoger dan die van andere voeding. Wie nu besluit zich te beperken tot raw food tast dus behoorlijk in de buidel om alles aan te schaffen maar blendert, dehydrate en kiemt zich ook een ongeluk om de eerste raw food-dag door te komen.

De maatgeving is helaas in tbsp, tsp en cups maar gelukkig is alles vooraf duidelijk uitgelegd en bovendien kun je in de kookwinkels standaard maatlepels kopen. En dan eindelijk de recepten. Intrigerend zijn de lijnzaad-, mais- en Indiase crackers. Hiervoor moet je lijnzaad tot poeder blenderen, gefilterd water, siroop en, afhankelijk van welke soort crackers je wilt maken, kruiden toevoegen tot je een stevige massa hebt en deze uitspatelen over antiaanbakfolie. Nu komt-ie: deze massa moet eerst acht uur gedroogd worden en vervolgens moet het nog eens acht uur in dehydrator tot de massa knapperig is. Wat een tijdrovende ellende zeg!

De ‘kaaskoekjes’ worden gemaakt van macadamanoten en cashewpasta; de ‘truffels’ van boekweit, bessen, rozijnen, noten, zaden, kokosboter en carobepoeder. In-tri-ge-rend! Verder mooie salades als de millefeuille van courgette en peer (zie de coverfoto), frisse salade met chili-tahinsaus of de rucolasalade met spicy pompoenpitten en de courgettespaghetti met chili-tapenade. Er staan sowieso leuke recepten van diverse tapenades in en allerlei smaakvol gekruide noten. Ik zie dit boek als een eventueel uitstapje naar bijzondere combinaties op het bord. Maar echt, ik kan me werkelijk geen leven voorstellen zonder kaas, vis, vlees en een fornuis.

Het pure eten van Raw Food
Anna de Leeuw & Helen Poolman
Uitvoering: full color, gebonden, 144 pagina’s met leeslint
ISBN: 978 90 8989 0610
Prijs: € 24,95

4 juli 2009

Noedelsalade met kip

Binnenshuis is de temperatuur blijven steken op 26 graden klein nulletje C -let wel: in de schaduw- en de keuken die zowel 's middags als 's avonds tot zonsondergang baadt in het zonlicht , zal ongetwijfeld nog veel warmer zijn. En echt zin hebben om uitgebreid te eten met dit weer is er niet. Daarom bladerde ik maar eens door 'Lekker zonnig', een zomers kookboek met alleen maar 'zonnige' gerechten en plukte de noedelssalade met kip er uit. Het kost maar een kwartier om dit in elkaar te draaien en het is pikant en fris, vult voldoende maar valt niet zwaar en dus goedgekeurd.


Ingrediënten voor 2 personen: 100 gram glasnoedels, 1 eetlepel arachideolie, 1 teen knoflook uit de knijper, een stukje fijngeraspte gemberwortel van 3 centimeter, 1 groene chilipeper van zaad ontdaan en fijngesneden, 200 gram kipfilet in blokjes, 2 eetlepels limoensap, 2 gescheurde djeroek poeroetblaadjes, 1 el vissaus, 1 el chilisaus en 2 el gehakte korianderblaadjes.

Doe de noedels in een kom en giet er kokend water bij tot de noedels onderstaan. Laat dit vijf minuten staan of tot de noedels zacht zijn. Lek de noedels daarna goed uit, nog even afspoelen onder koud water en leg weg in een vergiet. Ondertussen worden de knoflook, gemberrasp en groene peper in de olie gebakken (een minuut of 2). Daarna gaat de kipfilet erbij en na een minuut of vijf, als de filet bijna gaar is, gaan de djeroek poeroetblaadjes, vis- en chilisaus en het limoensap erbij. Nog een minuutje laten pruttelen, en dit met de noedels vermengen in een schaal. Hussel hier de korianderblaadjes doorheen en klaar om op te eten. Simpel toch?

Het boek 'Lekker zonnig' is een aardig kookboek en gericht op 'niet lang in de keuken staan maar toch lekker willen eten'. Het boek is ingedeeld in snacks, salades, zoetigheid en drankjes. Lekker zonnig kost € 16,95, telt 360 pagina's, is uitgegeven door Terra en het ISBN is 978 90 8989 0665.

1 juli 2009

Prins Witlof is verliefd

De komende periode deelt Albert Heijn gratis sprookjesplacemats voor de kids uit. Dit in het kader van de actie ‘klavertjesland’ van onze grootgrutter. En zo liep ik met met ‘Prins Witlof is verliefd’ de winkel uit.

Witlof? In juli? Maar nee, eenmaal thuis aandachtig bestudeerd bleek dat ik het helemaal verkeerd begrepen had. Het ging uiteindelijk om de promotie van bloemkool, vandaar ook een sprookje over prins Witlof. Logisch toch? Aan de zijkanten van de placemat kan het kroost lezen waarom ridders en prinsessen bloemkool eten. En wat lees ik dan? ‘Bloemkool bevat o.a. vitamine C, dat zorgt voor weerstand’. Ja duh, daar is een koter in geïnteresseerd.

Onder aan de placemat worden consumenten vooral aangespoord om te mailen naar klavertjesland@ah.nl met hun tips om gezond eten leuk te maken. Gezond eten leuk maken? Kunnen ze dat daar op de redactie niet zelf bedenken?