Selexyz

Ruim zes jaar geleden liep ik met Cochon & fils onder mijn arm. Een prachtkookboek over varkensvlees. Was Nederland daar wel klaar voor? Want tja, de reputatie van varkensvlees... . Het was destijds een hoofdbrekertje. Wat ik dan deed, mede op verzoek van de uitgever, is advies inwinnen bij dé specialisten. Is er wel of geen markt voor? Ik stapte dan steevast naar enkele Selexyzwinkels om het boek bij de inkopers van kookboeken, neer te leggen. Wat vind je er van, kunnen we 3000 exemplaren wegzetten binnen twee jaar en wat mag het dan kosten?

Ik beweer niet dat de adviezen altijd doorslaggevend zijn, maar we nemen ze tot op de dag van vandaag absoluut serieus. De vertaling van Cochon & fils, Van het varken, heeft drie drukken gekend en na zes jaar, deze winter, was de loop er dan toch uit. Restanten van de derde druk kunt u bij V&D en De Bijenkorf voordelig kopen voor om en nabij een tientje.

Maar de vakmensen in boekenland hè, die gasten die absoluut een neus hebben voor goede (kook)boeken, hebben dan toch gisteren te horen gekregen dat hun bedrijf surseance van betaling heeft aangevraagd. De keten kan de salarissen en winkelhuur niet meer betalen. Hoofdoorzaak is boekverkoop op internet, zo lees ik in de summiere berichtgeving.

Het geeft mij te denken. Bijna nergens anders is het aanbod zo groot en mooi. Kleine prijsjes, grote prijzen. Prachtige buitenlandse uitgaven die je bijna nergens anders ziet. Koploper en boegbeeld, de nek uitsteken door de eerste (peperdure) Engelstalige kookboeken van Ferran Adria (elBulli) te importeren en in stapels neer te leggen.

Het zijn nog steeds drukbezochte winkels maar een gedeelte van het publiek kijkt, bladert en snuffelt om vervolgens op internet boeken te bestellen. Want waarom zou je met twee kilo boeken over straat lopen als het de volgende dag, mits vóór 22.30 uur 's avonds besteld, keurig aan huis bezorgd wordt. Ik weet echt niet hoe het afloopt of verder gaat met Selexyz maar een ding is zeker: de Selexyzfilialen zijn een bron van inspiratie en het zou doodzonde zijn dat in de toekomst te moeten missen.

Op de foto: Selexyz Dominicanen te Maastricht (copyright MyModernMet), verkozen door FLAVORWIRE tot een van de 20 mooiste boekhandels ter wereld. Ja jullie lezen het goed, ter wereld dus. Dat willen we toch graag zo houden? Aan mij ligt het in ieder geval niet.

Het kookboek van mevrouw Maigret

Ja, sorry voor mijn onbetrouwbaar bloggedrag. Ik wilde wel maar had er tegelijkertijd toch geen zin aan. Waarom? Geen idee! Niet dat er niets te vermelden valt. Ik had kunnen schrijven over salades met parelgort of over dim sums. Of over het gebruik van agavesiroop in plaats van verantwoorde rietsuiker in de koffie. En over de vraag aan jullie hoe de lokale politiek iets kan betekenen voor Amsterdamse obese kinderen. Maar helaas, het kwam even de pen niet uit.

Dit kookboekje trof ik tweedehands aan en kon de verleiding niet weerstaan. Ik ken Maigret eigenlijk niet zo goed, althans: qua 'beroemdheid' wel maar ik kan me niet heugen ooit iets van Maigret gelezen te hebben. Zo'n dertig jaar geleden, toen de term 'literaire thriller' nog bedacht moest worden teneinde het genre naar, soms, eenzame hoogten te tillen terwijl tegelijkertijd ellendige uitwassen als het amechtig proza van Saskia Noort kans kregen, was het niet echt bon ton om spannende boekjes te lezen.  Al dan niet literair. Waarschijnlijk weten nu weinig mensen (ik dus niet!) dat in het leven van Maigret eten een grote rol speelt, in huize Maigret lekker gekookt werd en het echtpaar regelmatig restaurants frequenteerde.

Naar aanleiding van passages uit de Maigret-deeltjes is dit boekje ontstaan. Klassiekers uit de Franse keuken, wat dat betreft biedt het misschien niets nieuws maar kun je dit beschouwen als een oerdegelijk werkje van Robert Courtine die ooit het destijds befaamde kookboek De echte Franse keuken schreef. Misschien niet zo interessant, daar ging het mij ook niet om. Ik kocht het natuurlijk vanwege de fijne illustratie van Dick Bruna.