Zuurkool met worst (en pastrami)

Na een dagje voorbereidend werk zoals vis- en vleesbestelling ophalen, laatste groenten kopen, de keuken in, een beetje hier en daar kuisen onder begeleiding van Leo Blokhuis' The Sound of the South (where soul and country meet), moest er uiteindelijk ook nog wat gegeten worden. Maar wat?!? Alsof er niets in huis is. Uiteindelijk uit de voorraad zuurkoolzakje getrokken en met een beetje kummel in de pan gedaan, gekookte aardappels erbij, reepjes pastrami toegevoegd en een niet zo'n lekkere 'kleintje rookworst' van Unox.

Kerst 2011

De boom, nou vooruit boompje, staat opgetuigd. Surfend op www, bladerend in boeken en tijdschriften heb ik besloten wat er gegeten gaat worden op tweede kerstdag. Nee, dat ga ik hier nog niet verklappen wegens het eventueel meelezen van de mee-eters.
Ondertussen struikelde ik over de pizzarette in de Media Markt. Mijn hemel, zo'n gevaarte op tafel staat elk oogcontact in de weg en slaat hoogstwaarschijnlijk ook een aangename tafelconversatie dood. En dat heet dan funcooking!

Virtuele vriendjes

'Zeg Tanja, wanneer zien wij jou nou eindelijk eens op Twitter verschijnen? Het is daar best aangenaam toeven in het gezelschap van culi's als @... ,' etc. etc.  

Ik zit hier nu alweer enkele uren achter de computer: account aangemaakt, gut hoe werkt dat gekwetter eigenlijk, profielkiekje er op gezet (Tanja met iPad, versie 1 weliswaar), enkele te volgen mensen getraceerd en sindsdien stroomt de mailbox vol en heb ik in no time een stuk of wat volgers en nieuwe voor mij onbekende virtuele vriendjes erbij. 

Dank je wel hoor, RJ: ik zou eigenlijk in de keuken moeten staan om wederom een nog niet eerder gemaakt gerecht in elkaar te draaien, fotootje maken en bloggen maar. Dat had ik namelijk met mezelf afgesproken.

Op de foto: een cadeautje -een zeer aangename leftover- van de overbuurvrouw aan wie ik Homemade Winter van Yvette van Boven had uitgeleend. Pastinaak & appelmoes met porchetta. Ik adviseer: kopen dat boek! En nu ik dit schrijf besef ik me dat ik met één druk op de knop dit bericht de ether in kan twitteren. Maar ja, is dat interessant?

Geitenkaastaart met prei

Ik waarschuw jullie alvast: onderstaand recept behoeft veel extra's. Kruiden, beetje knof, meer mosterd, etc. Zie het maar als de basis. De reden waarom ik dit recept opviste uit Sarah Raven's Vers uit de tuin, is dat ik op zoek was naar varianten op de eeuwig door mij gemaakte hartige taart met uien, kaas, spek. Verder maak ik zelden iets in de categorie 'hartige taarten'. Vroeger kwam er nog wel eens een spinazietaart met blauwe kaas voorbij zeilen maar ik kan me niet heugen wanneer ik dat voor het laatst gemaakt heb.

Hier dus de basis voor een hartige taart met prei en geitenkaas.

- 2 el dijonmosterd
- 2 grote eieren + 2 eidooiers
- 275 ml. slagroom
- zout en peper
- 4 preien, in dunne ringetjes
- 2 el olijfolie
- 200 gram zacht geitenkaas
- voor het deeg: 120 gram boter, halve theelepel zout, 200 gram bloem.

Lui als ik was, heb ik dat deeg niet gemaakt maar bladerdeeg uit de vriezer gerukt. De minder luie mensen  zeven de bloem met het zout en werken met hun vingers de boter door de bloem tot er een kruimelige substantie ontstaat en werken hier precies zoveel koud water doorheen tot er een samenhangend deegje is ontstaan. Je kunt natuurlijk ook de voorgaande handelingen met een keukenrobot uitvoeren. Het deeg wordt uitgerold tot een lap die past in een taartvorm van 23 centimeter doorsnee.  Tijdens deze handelingen staat de oven uiteraard al aan en wel op 180 graden. Leg op de beklede bakvorm een stuk bakpapier en leg hierop de blinde vulling (bonen, rijst) en bak de deegbodem 20 tot 25 minuten. Verwijder de vulling en laat de deegbodem enigszins afkoelen.


Ondertussen worden de preiringetjes met wat zout en peper zachtjes gesmoord in de olijfolie tot de prei lekker zacht is en de eieren los geklutst met slagroom én met toevoeging van wat zout en peper. De taartbodem wordt besmeerd met twee eetlepels dijonmosterd en bekleed met de gesmoorde preiringetjes. Daar overheen gaat de verkruimelde geitenkaas en last but not least wordt het eiermengsel er over geschonken. De taart moet ongeveer in twintig minuten in de oven of tot de vulling gestold is.

Tja, het was dus wat flauw: de dijonmosterd proefde ik niet terug. Ik vond het recept al wat 'kruidenarm' en heb wat tijm toegevoegd. Mocht ik dit ooit nog een keer maken dan gaat er een teentje knoflook, meer mosterd en meer tijm er doorheen. Wie betere suggesties heeft, die zijn altijd van harte welkom. Maar vooralsnog hou ik het gewoon bij die ene eeuwige hartige taart.

Gebakken bloemkoolroosjes

Zo'n bloemkool, dat gaat bij mij nooit in een keer op. Daarom is het leuk om het bloemkoolrepertoire uit te breiden zodat de volgende dag, of de dag daarop, de bloemkool verder verwerkt kan worden en niet na een tijdje konijnenvoer wordt of erger, in de prullenbak belandt.

Dit recept komt uit het, in dit najaar verschenen, vegetarische kookboek Vegalicious en is simpel, kruidig en snel klaar. Ik had voor mezelf, op het oog, te veel klaargemaakt maar alles ging glad op. Lekker dus.

Wat heb je nodig voor vier personen?
1 bloemkool in roosjes opgedeeld
3 eetlepels (olijf)olie
1½ theelepel komijnzaad
2 fijngesnipperde teentjes knoflook
1 fijngesnipperd Spaans pepertje (ontdaan van zaad)
100 gram amandelsnippers
2 eetlepels  fijngesnipperde platte peterselie
zout en peper

Verhit de olie in een diepe koekenpan of wok en bak hierin de bloemkoolroosjes tot deze bruin beginnen de kleuren. Temper het vuur, dek de pan af en laat de roosjes nog zo'n twee minuten bakken.

Voeg nu de komijnzaadjes, rode peper, knoflook en amandelsnippers toe en laat het gerecht nog zo'n vijf minuten op matig vuur bakken tot de amandelsnippers mooi bruin zijn. Zet het vuur uit en voeg peterselie, zout en peper toe. Even door roeren en serveren maar.

Vegalicious - 141 vegetarische feel-good recepten
Alice Hart
ISBN 9789089893604
€ 24,95
Uitgeverij Terra Lannoo

Goede voornemens

Vrij! Drie-en-een-halve week vrij. Verplicht dat wel, wegens mega-overschot niet opgenomen vakantiedagen. Goede voornemens zijn: (bijna) elke dag een voor mij onbekend gerecht maken, (bijna) elke dag bloggen. Een snelkookpan aanschaffen, ook dat. Ik stond al op het punt zo'n ding aan te schaffen; Meneer Wateetons heeft mij definitief over de streep getrokken na het lezen van zijn column in de meest recente, maar verder niet zo interessante, Elle Eten.


Verder: een Sligropas o.i.d. aanschaffen op naam van onze Vereniging van Eigenaars. Sinds we toch wettelijk verplicht zijn om ingeschreven te staan bij de Kamer van Koophandel en daar ook voor moeten dokken (waarvoor eigenlijk?) vind ik het niet meer dan logisch om daarvan te profiteren. Lekker grasduinen in de Sligro tussen de kalfswangetjes en andere culinaire genoegens.

En natuurlijk de noodzakelijke shit als uitruimen, opknappen, weggooien. Hier en daar een museumpje, kroegje, winkeltje en ook: boekie lezen op bank. Nee, zo'n verplicht nummer als een overschot aan vrije dagen opnemen is zo gek nog niet!