Raw Food. Ik heb zo mijn bedenkingen. Ik ben geen voedingsdeskundige, ik kan mijn weerzin tegen de raw food-beweging niet onderbouwen. Tuurlijk kan ik hier allerlei citaatjes van voor mij onbekende deskundigen plakken om mijn bedenkingen te onderstrepen maar dat doe ik niet. Dat zou een beetje laf zijn. Verleden jaar zond de VPRO de documentaire Rauw uit waarin een jongetje te zien was dat al vijf jaar alleen rauw voedsel te eten kreeg. Niet omdat hij daarvoor koos, maar omdat zijn moeder dat nu eenmaal besloten had. Zie je nu wel, dacht ik, pure kindermishandeling! Staat bij mij gelijk aan kinderen van Jehova’s Getuigen die godbetert hun verjaardag niet mogen vieren noch naar verjaardagspartijtjes van anderen mogen. Wat volwassenen dwangmatig, dogmatisch, sektarisch uitvreten zal mij tot op zekere hoogte een rotzorg zijn maar val kinderen hiermee niet lastig!
Nooit smikkelen van de populaire P’s Patat, Pannenkoeken en Pizza. Ik kan precies uittekenen wat er gebeurt als zo’n raw food-kind uiteindelijk de kont tegen de kribbe gooit en precies gaat doen wat zijn klasgenoten altijd al deden. Met z’n zakgeld naar Mc Donalds en naar alle waarschijnlijkheid staan z’n darmen een week later nog te shaken van ellendigheid.
Goed, ik was dus sceptisch toen ik vernam dat het kookboek ‘Het pure eten van Raw Food’ in voorbereiding was, maar uiteindelijk toen ik het, overigens fraai uitgevoerde, boek in handen kreeg zag ik een heel klein beetje de lol er wel van in. Ten eerste zijn de dames Anna de Leeuw en Helen Poolman geen puristen. Ha gelukkig. Ik lees dat Anna de Leeuw raw food vaak ‘integreert in haar dagelijks eetpatroon’, wat dat ook moge betekenen. En Helen Poolman zwichtte na drie jaar rauw eten voor af en toe een visje en gestoomde groenten.
Het boek is vooral duidelijk. Ten eerste komt de voorraadkast van de raw foodie aan bod. Zoet: agavesiroop, ahornsiroop en honing. Zuur: limoen, citroen, appelazijn, balsamico- en rijstazijn. Zaden: boekweit, lijnzaad, gepeld hennepzaad, pompoenpitten, sesamzaad, zonnebloempitten. En ga zo maar door. Keukengerei. De dehydrator dus. Daarin kan je voedsel drogen op een temperatuur van maximaal 40 graden Celcius of 105 graden Fahrenheit. Verder: spiral slicers, blender, mandoline, keukenmachine en sapcentrifuge.
Vervolgens wordt uitgelegd hoe je zelf zaden en pitten kunt kiemen. Heel belangrijk want de voedingswaarde van kiemen ligt ongeveer, volgens de dames en die geloof ik voor het gemak maar even, 100 tot 300 procent hoger dan die van andere voeding. Wie nu besluit zich te beperken tot raw food tast dus behoorlijk in de buidel om alles aan te schaffen maar blendert, dehydrate en kiemt zich ook een ongeluk om de eerste raw food-dag door te komen.
De maatgeving is helaas in tbsp, tsp en cups maar gelukkig is alles vooraf duidelijk uitgelegd en bovendien kun je in de kookwinkels standaard maatlepels kopen. En dan eindelijk de recepten. Intrigerend zijn de lijnzaad-, mais- en Indiase crackers. Hiervoor moet je lijnzaad tot poeder blenderen, gefilterd water, siroop en, afhankelijk van welke soort crackers je wilt maken, kruiden toevoegen tot je een stevige massa hebt en deze uitspatelen over antiaanbakfolie. Nu komt-ie: deze massa moet eerst acht uur gedroogd worden en vervolgens moet het nog eens acht uur in dehydrator tot de massa knapperig is. Wat een tijdrovende ellende zeg!
De ‘kaaskoekjes’ worden gemaakt van macadamanoten en cashewpasta; de ‘truffels’ van boekweit, bessen, rozijnen, noten, zaden, kokosboter en carobepoeder. In-tri-ge-rend! Verder mooie salades als de millefeuille van courgette en peer (zie de coverfoto), frisse salade met chili-tahinsaus of de rucolasalade met spicy pompoenpitten en de courgettespaghetti met chili-tapenade. Er staan sowieso leuke recepten van diverse tapenades in en allerlei smaakvol gekruide noten. Ik zie dit boek als een eventueel uitstapje naar bijzondere combinaties op het bord. Maar echt, ik kan me werkelijk geen leven voorstellen zonder kaas, vis, vlees en een fornuis.
Het pure eten van Raw Food
Anna de Leeuw & Helen Poolman
Uitvoering: full color, gebonden, 144 pagina’s met leeslint
ISBN: 978 90 8989 0610
Prijs: € 24,95
6 opmerkingen:
Mooi verhaal Tanja! Ik heb liever je noedelsalade.
Dat programma met dat jongetje heb ik ook gezien, heb ik geloof ik zelfs nog een topic op SW over geopend. Had de tranen in de ogen van woede op die moeder en verdriet om dat kind.
Rawfood, waar het mij betreft, uitsluitend voor volwassenen die zelf willens en wetens een keus kunnen maken.
Voor mij is het niks, lief wenst ieg vis of vlees bij de warme maaltijd. Laatst heb ik stiekem vega gekookt en hij heeft het niet geweten, dus dat probeer ik nog eens en dan in overleg één vega-dag per week bv in te lassen, ben benieuwd of het gaat lukken.
Hartelijke groet, Anne.
Ik moest even terugbladeren in mijn blog: juli 2007 schreef ik ook wat over raw food. Mijn gedachten gingen naar heerlijke steak tartare (lekker raw) en oesters (living)...
Mijn weerzin? Lang geleden (ik was 18)kwam er een bezoek bij ons, een mevrouw met haar zoontje van vijf. Ze at dus alleen maar onbereid voedsel en bij hoge uitzondering op een speciale manier gedroogd vlees. Het zoontje at dus ook zo. En hij dronk nog bij zijn moeder aan de borst, want dat was de enige manier om kalk binnen te krijgen en weerstand op te bouwen. Het jongetje was zo mager, zo iel en bleek... Dat kan toch niet goed zijn? Toen ik twee jaar geleden las over Raw en living food, moest ik daar aan denken en kreeg weer kippenvel.
Haha shakende darmen van ellendigheid. Bij raw food denk ik meteen aan 'Wie is de chef' en de mevrouw die de rest tot wanhoop dreef, herinner me dat ze eeuwen moesten wachten tot dat raw food eens klaar was.
Mensen veranderen eenvoudiger hun stemgedrag dan eetpatroon heb ik gehoord. Als je de tijd neemt om je er in te verdiepen zul je ontdekken dat raw food de basis van ons dagelijks voedsel zou moeten zijn. Het is doodgewoon de beste keus voor je gezondheid en de oplossing voor het CO2 probleem. Probeer het gewoon eens!
oef ja, dat programma met dat jochie herinner ik me ook nog. Sneu als je je kind dit soort overtuigingen opdringt. Vind ik dan, he? Ik ben blij als mijn kinderen gezonde alternatieven kiezen maar wij eten gerust een softijsje :-)
Een reactie posten