Verleden week grasduinde ik nog door menig supermarkt in Parijs. Middenin het 10e arrondissement heb ik helaas geen Auchan of Carrefour kunnen ontdekken en om nou blikken confit de canard en dergelijke mee te slepen in de metro, ging me wat ver (ook voor dit doeleinde de auto uit de garage te halen en de Périphérique af te scheuren). Dus af en toe de plaatselijke en wat kleinere supermarkten in de buurt bezocht om toch met een respectabel aantal blikken, potjes, flesjes en pakken thuis te komen. Zelfs een bezoekje om de hoek aan de Lidl op de Boulevard de la Vilette was een leuker feestje dan het reguliere aanbod in de Albert Heijn. (Oké, dit is overdreven.) Een re-de-lijk assortiment rauwmelkse kazen, smaakvolle groenten en dit blikje foie gras de canard. Voor de rest was die winkel net zo’n puin als hier, overigens. Alvorens de tas vol met dit spul, 200 gram en beslist onder vijf euro, te pakken is natuurlijk eerst voorgeproefd en goedgekeurd.
In de vriendenkring wordt overigens regelmatig gemopperd over het grote waarom. Waarom hebben Nederlandse supermarkten geen gekonfijte eendenbouten in blik of goede linzen te koop. Er is geen een dressing die op kan boksen tegen die van Amora of Lesieur. Na jarenlang gefoeter heb ik eigenlijk maar een antwoord: de vraag is te klein. Of heeft iemand een beter antwoord?
2 opmerkingen:
Zou het wellicht iets te maken kunnen hebben met de tanende invloed van de Franse taal op het Nederlands? Het Frans wordt immers nauwelijks nog onderwezen op Nederlandse scholen, en onbekend maakt onbemind. Dus wie weet er eigenlijk nog wat 'confit de canard' is? (Als je het in Nederland al zou willen verkopen, kun je de verpakking beter van de Engelstalige benaming voorzien...)
Tekenend is in dat verband trouwens een recente radioreclame voor één of andere GSM-boer, waarin een sukkelige Hollander figureert die er kennelijk door zijn vrouw op uit is gestuurd om bij de Franse supermarché een stukje vlees te kopen.
Hij (door de telefoon): "Ik snap er niets van: fieleej danjo, kuis de powlet... Hééé: gehaktballen!"
Zij: "Oh lekker, kom maar snel terug, dan kunnen we gauw eten"
...of woorden van gelijke strekking.
Verder valt me de laatste jaren op dat menukaarten in Nederlandse restaurants (zelfs als de keuken is geschoeid op de Franse) steeds minder vaak de orginele benamingen van de gerechten vermelden.
Zo gebeurde het nog onlangs in een Hoog-Soerens etablissement dat de maitre d' de hele kaart mondeling in het Frans moest vertalen, ten behoeve van mijn Franstalige familieleden. Merkwaardig!
Er zijn - behalve de vraag die het aanbod bepaalt (waarom kan ik bijvoorbeeld vrijwel nergens gerookte knoflook kopen?) - ongetwijfeld nog meer redenen te bedenken. Ik ben benieuwd of andere lezers van jouw blog met plausibele argumenten komen.
Die reclame is nog erger, ze zegt namelijk 'Oh lekker, kom maar snel terug dan kunnen we om half zes aan tafel'. :-)
Ik zou denken dat ondanks het niet machtig zijn van de taal, al die vakantiegangers een beetje bekend zijn geraakt in de Franse supermarkt. Ik bedenk me ook net dat zo'n blik gekonfijte eendenbouten natuurlijk het perfecte campingeten is. Lekker lui!
Jouw voorbeeld van de vertaalde kaart is inderdaad zeer merkwaardig. 'Rare lui die Ollanders,' moet jouw familie hebben gedacht.
Een reactie posten