Hutspot

En zo kun je ook hutspot serveren. Overigens sterk uitvergroot: het waren twee, zeg maar, postzegeltjes op het bord. Later wellicht meer over een voortreffelijke lunch bij De Bokkedoorns te Overveen.

Ontploffingsgevaar!

Ingrediënten AH Aardappel Kroketjes: aardappel, paneermeel [tarwebloem, water, gist, zout, kleurstof (annatto)], plantaardige olie, tarwebloem, zout, eipoeder, stabilisator (E464), emulgator (E471), specerijen.

Te veel, eh ..., gist?

Keukenprins Ronald Giphart

Al enkele weken lees ik af en toe een stukje uit "Keukenprins - 100 dagen lezen en schrijven over eten" van Ronald Giphart. Het is echt zo'n boek dat je niet in een keer uitleest maar af en toe oppakt en weer enkele dagen uit het leven van Giphart wegleest. Honderd dagen lang hield hij bij wat hij at en dat is akelig eerlijk. Zeg nou zelf: wie geeft prijs dat hij op een dag 1 plak ontbijtkoek, 1 Wasa-tomatencracker, slaatje van de benzinepomp, 1 broodje bapao, 1 magnetronburger, 1 bakje vanillevla met Nesquick, 1 plak ontbijtkoek, 1 pakje paprikachips en tiramisu verorbert (dag 13). Je moet maar durven! Ook toont hij een merkwaardige "voorliefde" voor het innemen van Cup-a-Soup zonder water. Dat is net zoiets als knabbelen aan een vies bouillonblokje. Maar er is natuurlijk veel meer te lezen dan de dagelijkse inname van voedsel. De moeder van Giphart speelt een belangrijke rol. Ze was een gourmande. Een vrouw die een hekel had aan maaltijden uit pakjes, zakjes, potjes en blik. Dat strookte destijds niet helemaal met de opvattingen in feministische kringen, dat de vrouw juist achter het aanrecht vandaan moest worden gesleurd. Maar daar trok zij, ze was politica, zich niets van aan: deed kookcursussen voor gevorderden (zelfs de kookdiploma's hingen ingelijst aan de muur in huize Giphart), trok al haar bouillons, maakte zelf haar mayonaise, ragouts, etc. Alleen hiervan smul ik al! En er is meer te lezen. Over zijn lievelingsgerechten, echtgenote Mascha die volgens mij vandaag de dag in familiekring de enige echte keukenprinses is, de meest memorabele maaltijden. Verhandelingen over azijn, kroketten, restaurantbezoeken en kook-tv. Ooit gehoord van Go Go Kosher! ? Al lezende baal ik ervan dat ik dat televisieprogramma nog nooit op Nederland 2 heb gezien waarin twee teams strijden, à la Ready Steady Cook, om binnen een half uur het lekkerste koosjere gerecht van de maand in elkaar te zetten. Onder jurytoezicht van rabbijn Evers. En zo zijn er zoveel lezenswaardige anekdotes. Met een glimlach en af en toe een schaterlach ben ik op dag 50 beland. De mooiste verhandeling tot nu toe las ik op dag 30, over "de bal der ballen". Iedereen heeft de vraag wel eens gesteld of gehoord: "wat is het recept van oma's gehaktbal, de traditionele gehaktbal, Hollandse gehaktbal". Giphart geeft het recept als volgt: surf op internet, pluk daar twaalf "traditionele Hollandse gehaktbalrecepten" vandaan en zet alle ingrediënten van de twaalf recepten op een rij. Turf nu hoe vaak een genoemd ingrediënt voorkomt in deze twaalf recepten en schrap vervolgens alle ingrediënten die slechts een keer voorkomen in de receptuur. Hiermee worden meteen onzinnige ingrediënten als 1 zakje Maggi-rundvleesjus en 6 eetlepels cornflakes geëlimineerd. Van wat overbleef draaide Giphart gehaktballen waarvan het resultaat omschreven wordt als een prima bal, die de geschiedenis mag ingaan als "de traditionele ouderwetse klassieke Hollandse basisgehaktbal van pappie, moeder, oma en De Librije". 

Gegevens:

Keukenprins

100 dagen lezen en schrijven over eten

ISBN: 9789057593512, € 22.50, paperback, 310 p. 

Uitgeverij Podium

Worteltaart

Ik had vanochtend zin om iets te bakken. Maakt niet uit wat en dus dook ik even de voorraad- en koelkast in om te bepalen wat dat "iets" zou worden. In de koelkast lagen nog wat wortelen en toen ik naar buiten keek, zag ik de buurmeisjes in Zwarte Piet-uitrusting over de straat banjeren. Wortel, Zwarte Piet? Paard van Sinterklaas? De omzet in penen zal alras de komende weken stijgen. Maar van mijn restant wortelen uit de koelkast maakte ik dus worteltaart. Net toen de taart uit de oven ging, werd ik gebeld. Of mijn ouders 's middags even langs konden komen en dus kreeg de taart een goede bestemming. Overigens bracht mijn moeder alle pompoenrecepten mee die ze maar in huis had, net na het besluit niets meer te doen met pompoen. Maar het is toch altijd fijn dat er meegedacht wordt! Enkele stukken van de worteltaart waren voor mijn Zwarte Pietende buurmeisjes en misschien neem ik morgen nog wat mee in de trommel naar het werk.

Nodig:

300 gram wortelen, 300 gram blanke amandelen (ik had 200 gram amandelen in huis en heb het restant aangevuld met walnoten), 60 gram bloem, 1 theelepel bakpoeder, 4 eieren, rasp van 1 citroen, 2 eetlepels citroensap 200 gram witte basterdsuiker, snufje zout, 100 gram poedersuiker.

Bereiden:

Rasp de wortelen fijn en hak de amandelen (en in dit recept dus ook de walnoten) in de keukenmachine of ander slim apparaat. Breek de eieren voorzichtig en scheidt de eiwitten van de dooiers. Klop de eidooiers en de witte basterdsuiker goed door elkaar heen totdat het mengsel schuimig en romig is. Voeg hieraan de wortelrasp, de fijngehakte noten, de bloem, bakpoeder, snufje zout, citroenrasp en 1 eetlepel citroensap toe en roer goed door. Vervolgens klop je de eiwitten stijf en die spatel je door de wortelbrei. Ondertussen is de oven op 190 graden voorverwarmd en een springvorm ingevet. Stort de massa in de springvorm en zet deze in de oven gedurende 45 minuten weg. Maak van de poedersuiker en 1 el citroensap een papje. Ik heb het aangelengd met een beetje water omdat het papje wel heel dik was. Haal de taart na 45 minuten uit de oven en laat nog even in de springvorm staan. Haal de taart uit de vorm en strijk met een mes de poedersuikermassa over de taart.

Ravioli met pompoen (4)

Dit is het laatste wat ik te melden heb over pompoen. Er lag nog zo'n kleintje in de fruitschaal en die heb ik met toevoeging van twee laurierblaadjes, zout en peper gekookt in een klein beetje water. Afgegiet, met een vork fijngeprakt, bijgekruid met nootmuskaat en wat snippers salie. En omdat ik het iets te dun vond en bang was dat de toekomstige ravioli in de pan zou gaan lekken, heb ik er wat geraspte pecorino door heen gedaan. Ondertussen heb ik voor 1 persoon pasta gemaakt en uitgedraaid tot twee fraaie lappen. Ik koos voor een wat groter formaatje ravioli, want dat leek me handiger. Totaal gefocust op "novembermaand - pompoenmaand" vergat ik, nadat de vellen pasta met daarin om de zoveel centimeter wat pompoenvulling en stevig aangedrukt met behulp van wat losgeklopt ei, de ravioli fraai af te werken met een vork zodat je van die leuke ribbelranden krijgt. Schoonheidsfoutje! Pan met water aan de kook brengen, ondertussen in een klein pannetje boter laten smelten met daaraan toegevoegd drie fijngesnipperde salieblaadjes en op de kleinste pit warm gehouden. Ravioli in de pan met kokend water leggen gedurende drie à vier minuten, voorzichtig afgieten en op bord leggen. De boter met salie er overheen doen en afmaken met geraspte pecorino. En ja, het was lekker maar ik ben klaar met de pompoen. Vergat ik ook nog bijna een foto te nemen en nog even snel-snel-snel de camera erbij gepakt voordat mijn bord leeg was en het resultaat mag wat dat betreft bedroevend vaag heten.

Pompoen (3)

Het is hier wat stil en dat komt door een belachelijk ingedeelde agenda waardoor ik geen enkele avond thuis heb gegeten en voornamelijk slome broodjes gezond heb gezien. Weinig verheffend dus. En eigenlijk niet het vermelden waard. Gelukkig stond er nog een flesje pompoenpitolie en in het kader van "novembermaand, pompoenmaand" op de foto gezet. Ik gebruik het niet heel erg vaak in de dressing omdat de smaak toch wel dominant is doordat de pompoenpitten geroosterd zijn en dat geeft een typische smaak mee (meestal meng ik de pompoenpitolie met een neutrale olie). Het lekkerst vind ik de pompoenpitolie met geroosterde groenten als courgette of paprika. In ieder geval is deze olie een leuke aanvulling op het assortiment. Ik vind het alleen jammer dat ik nog geen kleinere flesjes gevonden heb. De fles op de foto bevat 0,25 liter en staat net iets te lang in de kast, helaas. Pompoenpitolie kun je bij de speciaalzaak kopen of bij de verantwoorde supermarkt.

Lekker stoofpotje: boeuf en daube

Gelukkig was er ook nog wat anders te eten dan het mislukt experiment. En grieperig of niet, dit kan ik altijd wel eten. Alleen al de geur in huis doet me trek krijgen. Vroeger gebruikte ik magere runderlappen en die waren gewoon goed. Nu niet meer, het lijkt wel alsof koeien tegenwoordig Sonja Bakker-voer krijgen. Er zit geen vet meer aan en dat komt het eindresultaat niet ten goede.


Voor vier personen heb je nodig:

• 750 gram sucadelappen
• 100 gram vetspek in kleine dobbelsteentjes
• 250 gram worteltjes
• 2 uien
• 3 takjes tijm
• 2 laurierblaadjes
• 2 teentjes knoflook
• rode wijn
• 1 el tomatenpuree, eventueel ontzuurd
• zout en peper
• handje fijngehakte platte peterselie

Bereiden: smelt in een grote braadpan het vetspek uit totdat er niets meer over is dan vloeibaar vet en wat kleine kaantjes. Dat kan een tijdje duren maar ondertussen kun je dan de sucadelappen in blokjes van 4 bij 4 centimeter snijden, de ui pellen en grof snijden, de wortelen schoonmaken en in stukken van 4 cm snijden. Voeg aan het gesmolten vetspek het rundvlees toe. Doe dit niet in een keer want de kans is dan toch groot dat er te veel vocht vrij komt en dat de stukken rundvlees niet gebakken maar gekookt worden. Als al het vlees bruin gebraden is, gaan de gesnipperde uien, gesneden wortelen, de knoflooktenen uit de knijper, tijm, laurierblaadjes, peper en zout erbij. Giet zoveel wijn erbij dat het vlees net onder staat. Vuur laag, deksel op pan en vier tot vijf uur laten sudderen. Voeg een half uur voor het einde de tomatenpuree toe en dien eventueel op met fijngehakte peterselie. Dit vind ik nog het lekkerst met aardappelpuree, maar gekookte aardappelen smaken er natuurlijk ook goed bij. 

Pompoen (2): mislukt experiment

Gisterenavond, tussen de bedrijven door, me aan een experiment gewaagd. Ik schreef al dat ik bar weinig met pompoen doe en dus is het volgende wel heel gewaagd voor mijn doen. Panna cotta met pompoen. Een toet, of chique gezegd een dessert. Panna cotta maak ik toch wel met enige regelmaat omdat het zo makkelijk is. En waarom niet eens in plaats van zomerfruit ter garnering een zoetige groente als pompoen gebruiken, maar dan vermengd door de room zelf? De pompoen ging eerst in stukken in de oven tot het vruchtvlees zacht was. Pureren en kruiden met munt. Ondertussen ging de slagroom met witte basterdsuiker en nog een schepje vanillesuiker in de pan. De gelatineblaadjes geweekt en in de inmiddels gekookte room, op laag vuur, opgelost (eerst uitknijpen die geweekte gelatineblaadjes). Vervolgens klopte ik de pompoenpuree er doorheen. In vormpjes gegoten en hup, de koelkast in. Op de foto zie je het al: de pompoen heeft zich niet bepaald lekker met de room gemengd. Kleine korreltjes tussen de zachte en opgesteven room en dat geeft geen lekker "mondgevoel". Maar bovenal is dit gigantisch machtig en na een paar lepeltjes vond ik het wel weer genoeg. Mwah dus. Het feit dat ik enigszins grieperig ben, doet trouwens zo'n experiment ook geen goed. De munt vond ik overigens wel een erg goede smaaktoevoeging maar ik had net iets te veel genomen. Ga ik dit nog een keer doen? En dan de boel echt verfijnen? Ik denk dat ik volgende keer toch maar iets anders ga doen met pompoen.

November: wat ga ik doen met pompoen? (1)

Wat leuk! Ik kreeg een uitnodiging van Edith -klik op bericht en doe mee- om deze maand vooral te schrijven over pompoen. Nu moet ik natuurlijk weer diep nadenken wanneer de pompoenrage ook mij bereikte. En wat ik tot nu toe allemaal met pompoen heb gedaan. Op de laatste vraag weet ik het antwoord wel: bitter weinig, maar wie weet laat ik me in november enorm inspireren en verschijnen hier de komende weken allerlei experimenten met pompoen. Laat ik gewoon beginnen met misschien wel het meest voorkomende recept met pompoen, namelijk soep. Ik ben niet zo soeperig maar toen ik er achter kwam dat je van een grote pan heel veel knorrende magen kunt stillen en ook dat pompoensoep een hartverwarmende soep is, maak ik dit toch wel een keer of twee per jaar. Ik heb een basisrecept en doe eigenlijk maar wat. In ieder geval heb je plusminus 2 kilo aan pompoenvruchtvlees nodig, 1 aardappel, 1 fijngesnipperde ui, 1 teentje knoflook, 1 laurierblad, paar takjes tijm, 1 liter hete runder- of groentenbouillon (ik gebruik niet alles daarvan maar het is handig indien de soep te dik wordt, er extra bouillon klaar staat om te verdunnen). Doe 2 eetlepels olijfolie in een grote pan en fruit hierin de ui en de teen uitgeperste knoflook. Voeg de in stukken gesneden pompoen toe, het laurierblaadje en de takjes tijm. Roer even door en zet de stukken pompoenvlees onder met de hete runderbouillon. Voeg een in stukken gesneden aardappel, zout en peper toe. Laat dit een half uur zachtjes koken of net zolang tot het pompoenvlees en de aardappel zacht zijn geworden. Haal het laurierblaadje en de tijm, of wat daar van over is gebleven, uit de pan en zet de staafmixer er op. Voeg eventueel bouillon toe als de soep te dik is en kruid ook eventueel bij en laat dit nog even doorkoken op laag vuur. Dit is grofweg mijn basis. De soep serveer ik meestal met veel gesnipperde basilicum en een heel klein beetje crème fraîche. Ik weet het: mijn bijdrage aan "Novembermaand pompoenmaand" is wat saai. Een contact op internet die vaak dit recept van mij heeft gemaakt tipte me laatst dat zij, ze woont in Griekenland, het lepeltje cf vervangt, voordat ze de soep pureert, door een half bolletje anthotiri. Dit is een zachte en niet al te pikante Griekse geitenkaas. Haar suggestie ga ik zeker proberen met een in Nederland beschikbare variant. De soep op de foto komt uit het boek Vegeterranean, uitgegeven door Karakter Uitgevers B.V. Zo mooi dien ik de soep zelf niet op! De pompoensessie wordt vervolgd ... .

Kookboek van het jaar 2008: and the winners are ....

Na een dagdeel rondgelopen te hebben op het evenement Kookboek van het jaar 2008, was het eindelijk om 17.00 uur zover. De bekendmaking van de uitverkorenen in drie categorieën: beste kookboek categorie Nederlandse productie, beste kookboek categorie vertaald en dan nog de "Gouden Garde-publieksprijs". Wat doe je op zo'n dag tot 17.00 uur? Gefrituurde rode bieten proeven (promotie van het kookboek Onvergetelijke groenten), tabouleh eten (promotie van het boek Turquoise), kweeperensnoepjes snaaien (promotie van het boek Raapsteeltje), heel erg veel gewokte kokkels veroberen want die waren zo lekker en zowaar kreeg ik een plastic doorschijnend keukenschortje aan en mocht ik haringen schoonmaken en netjes gefileerd en al afgeven opdat er sushi van gemaakt konden worden (met mierikswortelschuim). Mijn handen hebben nog nooit zo poezelig aangevoeld. Allemaal leuk hoor, maar natuurlijk gaat het maar om een ding: dat ene boek moet winnen! Uiteindelijk werd het een blije boodschap en tevreden namen wij deel aan het "walking buffet". Verschrikkelijk als je al de hele dag op de poten staat, maar goed: we hebben mogen proeven van 12 kleine gangetjes als mooie afsluiting van een voor ons geslaagd evenement. Voor de statistieken: Raapsteeltje is de beste productie van eigen bodem, De Creoolse keuken is het beste kookboek categorie vertaald en Het grote kliekjesboek behaalde een nipte overwinning op Raapsteeltje in de categorie publieksprijs.