Lang leve de buurtwinkel

Terwijl half Nederland moppert dat de buurtwinkels verdwijnen sta ik altijd weer versteld wat mogelijk is in onze winkelstraat, de Rijnstraat. En dan vergeet ik voor het gemak, want anders wordt het echt een lel van een opsomming, de op de Rijnstraat uitkomende straatjes waarin ook heel wat middenstand, een Aldi en zelfs een Praxis gevestigd zijn.

Op 400 meter winkelstraat heb ik keuze uit drie warme bakkers, drie groenteboeren (twee zijn Turks die ook een ‘exotisch’ buurtsuperassortiment voeren en vlees verkopen), twee schoenlappers, twee slijters, een visboer, een goede kaasboer die veel rauwmelks in het assortiment heeft, twee Albert Heijns, een Dirk en drie slagers waarvan een biologisch. Vermeldenswaard is dat de tweede maar echt veel te dure biologische slager in een van de zijstraten gehuisvest is. Je vraagt je af: hoe kant het op de vierkante kilometer?

Ik ga verder: een beddengoedspeciaalzaak, de avondwinkel, een elektra- en sanitairboer, drie sigarenboeren, drie plantenzaken, twee bloemenstallen, een Etos, een Kruidvat, een Zeeman, een Blokker, vier lunchrooms, een sushi afhaal- en bezorgdienst, een jaren ’60-Chinees, een Thai, een vegetarisch restaurant, een best lekkere Italiaan, drie kapsalons, een notenzaak die ook een natuurvoedingsassortiment voert en zelf pindakaas maakt, een ranzig nachtcafé, een tijdschriftenkiosk die ook op zondag open is en wat modeboetiekjes (waarvan twee tweedehands).

Ik vergeet bijna de RAF, onze eigen pikkentrekkerszaak. Tien tegen een dat als ik binnenstap, de enige vrouw ben in een omgeving van louter manlijke bezoekers die staan te geilen op de neusjes van de zalm wat beeld & geluid betreft. Natuurlijk hier en daar wat saaiheid als de ABN Amro- en de Rabobank, wat makelaarskantoortjes, twee uitzendbureaus waarvan een zich richt op het seniorensegment. Ook wat curiosa zoals de winkel ‘Rivers Lifstyle’ die ‘het antiek van morgen’ verkoopt of nog maller: het ‘Amsterdams Hobbycentrum’ dat louter rieten manden, kinderwagentjes enzomeer verkoopt. ‘Waar betalen ze de huur dan van?,’ vraag ik me af.

Toch is het best ‘lastig’ al die winkels; waar koop ik wat? De biologische slager heeft last van een ochtend-, middag- en wellicht ook avondhumeur. Althans, ik heb hem echt nog nooit vrolijk zien kijken. Problematisch dus, maar gelukkig verkoopt de leuke slager ook verantwoord kip- en kalfsvlees. Aardappelen koop ik bij voorkeur bij de Hollandse groenteboer maar de aubergines dan weer wel bij de Turkse. Ik loop altijd met een grote plastic tas in de boodschappentas. Moet ik twee slagers bezoeken, dan zorg ik dat de magere spekblokjes van de biologische slager in de plastic tas verstopt zijn, uit het zicht in de grote boodschappentas, om vervolgens bij de leuke slager een kip te kopen. Die kip moet na aanschaf ook uit het zicht want de Turk verkoopt kip en dan denkt hij natuurlijk dat zijn kip niet goed genoeg voor mij is, terwijl ik daar net merquez wil halen. Van die dingen dus.

Bewust heb ik de bijna twee recht tegenover elkaar gelegen dierenspeciaalzaken nog niet vermeld, 'Dobey' en 'Faunaland'. Behalve dat ze elkaar beconcurreren moeten ze ook nog tegenstand bieden aan het honderd meter verderop gelegen ‘Zoo-natuurlijk’, een -ik krijg het haast niet uit mijn toetsenbord- holistisch zorgcentrum voor dieren. Naast holistisch kattenvoer verlenen dierenartsen zorg aan yin yang-tekkels. Gisteren deed ik mijn weekendboodschapjes en zag dat de nieuwe winkel ‘Natuurlijk!’ is geopend. Nee maar zeg, daar zat ik écht op te wachten in het verpletterende aanbod van de Rijnstraat: een natuurvoedingswinkel voor onze huisdieren. Logisch toch?

Copyright foto: A. Seijffert (De Rijnstraat in de jaren '50)