Half Amsterdam, dat is natuurlijk ernstig overdreven, is aan de slag gegaan met het project 'Tuinboonjemee'. In de grond van 'vergeten stukjes groen' zijn begin maart talloze tuinbonen gestopt. Ik weet niet precies wat dat betekent, vergeten stukjes groen: rozenperkjes waarin immer plastic afval aan de stekels blijft hangen en dus onaantrekkelijk, typische hondenpoepplekjes voor de aso's onder de hondenbezitters, een strook groen langs hoofdroutes die te boek staan als bolwerken van fijnstof? Volgens de site is het opkweken van tuinbonen idiot proof en zag ik de lol er wel van in. Maar dus niet in bovengenoemde 'vergeten stukjes groen'.
De biologische bonen heb ik begin maart, even kijken wat dat nou precies doet, op mijn balkon in potjes aarde gezet. Volgens de initiatiefnemers zou ik al snel resultaat zien, maar niks daarvan. Nee, natuurlijk niet: niet bij mij terwijl ik al klikkend op de site heel wat aardige fotootjes zag van opkomend tuinbonenproject. Ik had eigenlijk al begin deze week de hoop opgegeven, me dunkt dat drie weken iets van resultaat zou moeten opleveren, maar door al die zonuren van de laatste dagen gloorde er toch hoop en gaan deze twee baby's in een grotere bak.
Dat was voor mij ook het signaal om mijn guerrillataktiek in de eigen straat toe te passen. Ik weet als bewoner precies welke geveltuintjes door de eerder vermelde aso-hondenbezitters vermeden worden -kennelijk toch een klein beetje respect voor die mensen die hun geveltuintjes enigszins leuk bijhouden- en welke niet. Te beginnen bij de geveltuin van de buren: zes bonen heb ik tussen lavendel, rozemarijn en de passiestruiken in de grond gestopt. Zonder de labeltjes die je overigens van de initiatiefnemers kan krijgen, het moet natuurlijk wel een leuke verrassing zijn.
3 opmerkingen:
Geen idee (shame on me) hoe groot zo'n tuinbonenplant wordt...Geestig wel dit.
Shame on me, too. Wat weet ik er nou van!
Ongeveer een meter. Een heel leuk idee.
Een reactie posten