31 december 2009

Pasteis de bacalhau

Ik had nog een pak bakkeljauw (gezouten kabeljauw) in de voorraadkast waarvan de tenminste houdbaar datum akelig dichtbij kwam. Gisteren een recept voor Portugese viskoekjes opgezocht om dit hapje samen met, ik noem maar wat, oliebollen op oudejaarsavond te serveren. Zo’n caloriebom kan er ook nog wel bij. In de beschrijving van de receptuur -het recept komt uit Piri piri & sardientjes- waarschuwt de auteur Tessa Kiros dat je de viskoekjes pas mag draaien in de pan als de onderkant van het viskoekje echt een bruin korstje heeft gekregen. En ik kan je verzekeren: ze heeft gelijk en dat was dus 1 koekje minder om te serveren!

Wat heb je nodig?
500 gram aardappelen die in de schil zijn gekookt, 375 gram bakkeljauw (goed afgespoeld onder de kraan en geweekt volgens de gebruiksaanwijzing van de verpakking), 1 kleine fijngehakte ui, 1 knoflookteen uit de knijper, 1 eetlepel gehakte platte peterselie, 1 eetlepel gehakte koriander, 1 losgeklopt ei, een snuf paprikapoeder, wat geraspte nootmuskaat.

Spoel de bakkeljauwfilets na het weken goed af. Zet een pan met water op en wanneer het water kookt, voeg je er de filets bij. Kook de vis 8 tot 10 minuten en laat de filets in een vergiet uitlekken. Bak ondertussen in een koekenpan de ui op hoog vuur zodat ze mooi bruin kleuren en voeg daarna pas de knoflook toe en laat dit nog even op laag vuur bakken zodat de knoflook niet aanbrandt. Maak de filets schoon door alle alle vieze velletjes en andere onregelmatigheden te verwijderen en prak de vis samen met de aardappelen fijn. Ik gooi de aardappelen eerst door de pureeknijper zodat ik zeker weet dat ik geen klontjes meer heb. Voeg de kruiden, paprikapoeder en nootmuskaat toe en doe als laatse het losgeklopte ei erbij. Meng het geheel goed, het liefst gewoon met de handen. Zet dit mengsel in de koelkast weg zodat het wat op kan stijven.Vorm met twee eetlepels koekjes van het vismengsel. Ik kreeg trouwens uit de massa 16 koekjes. Verhit in een grote koekenpan arachideolie (je gooit zoveel olie in de pan, dat de koekjes half onder staan). Bak ongeveer zes koekjes tegelijk en, hier is de tip weer, draai ze pas om als de onderkant een mooi en bruin knapperig korstje heeft gekregen. Ik schat dat ik per portie zo’n 8 minuten ben bezig geweest. Leg op een bord keukenpapier en laat de koekjes daarop uitlekken. Ik serveer er een zelfgemaakte knoflookmayonaise bij, waarin een karrevracht peterselie is verwerkt. Hoe die smaakt samen met de koekjes, weet ik nog niet! Ik heb een koekje geproefd en wel: het is een heerlijk hapje. Ik vond de koriander minder sterk dan verwacht terug, dus de korianderliefhebbers zouden hier best wat meer van dan een eetlepel mogen gebruiken.

En uiteraard iedereen een fijne jaarwisseling en een goed 2010 toegewenst.

24 december 2009

Stoofpeertjes

Ik geloof dat niemand staat te wachten op een recept voor stoofperen. Want volgens mij is het wel duidelijk hoe je dat kunt maken. Op een kilo stoofperen gebruikte ik 1,5 deciliter rode wijn, 1 kaneelpijpje, twee stukjes citroenschil en 50 gram suiker. Voor de verandering mikte ik daar ook nog 1 steranijs en 1 laurierblaadje bij. Vul de wijn in de pan aan met water tot de peertjes net onder staan. Ze hebben ruim drie uur op laag vuur gestaan, het vocht is wat stroperig geworden en de peren zijn inmiddels goedgekeurd.

22 december 2009

Kerstballen, Glühwein & Bratwurst

Anderhalf week geleden bezocht ik voor het eerst een kerstmarkt en we deden het dan ook maar meteen goed, namelijk de kerstmarkt in Düsseldorf. Wat een überkitch op slechts tweeëneenhalf uur rijden van Amsterdam! Maar ook, door de immense hoeveelheid aan sfeervolle straat- en boomverlichting: wát een kerstsfeer. En dan staat er bij ons op de Dam zo’n lullig kerstboompje met dito verlichting. Nee, onze oosterburen weten daar wel raad mee.

Vier stadspleinen, of waren het er nou vijf, vol met kerstattributen. Het viel me op dat alle ballen, pieken en andere kerst-bling bling in de traditionele stellingen zilver, goud en rood te koop zijn. Dit in tegenstelling tot onze malle kerstmoderniteiten gifgroen, helblauw, verpletterend paars en feloranje. Ook veel 'ambachtelijk' kerstspul vervaardigd van Olivenholz aus Bethlehem. Ach so, ganz aus Bethlehem voor een habbekrats. Ja, ja!

Natuurlijk hoort daar ook Glühwein, Bratwurst en Reibekuchen bij. Dat eerste is ruimschoots gelukt, buiten zittend naast de heaters ook broodnodig trouwens. De Bratwursten werd je geacht al staand, of nog erger, schuifelend over de kerstmarkten te eten en daar had ik geen trek in.

Als ik ergens een hekel aan heb is het wel al etend vanaf een kartonnetje waar ook saus op ligt in de mensenmassa lopen. Bah! Alleen het idee al dat je zo voorzichtig moet zijn om iemand die voor je loopt niet te besmeuren met saus.

Ik moest meteeen aan de ansichtkaart denken die ik al jaren bewaar. Zo’n sfeertje had ik me eigenlijk bij het nuttigen van Duitse braadworsten voorgesteld. Helaas is het nabootsen van dat gezellige tafereeltje niet gelukt, maar geslaagd was het een en ander wel.

Copyright ansichtkaart: Hof's B.13259

20 december 2009

Erwtensoep

Een pannetje snert, daar is natuurlijk niks mis mee. Ik pak het dan maar meteen goed aan en maak het voor een heel weeshuis. Ik zou trouwens ook niet weten hoe je erwtensoep voor bijvoorbeeld twee personen moet maken, vragen bij de slager om een half rookworstje? Na twee kommen erwtensoep heb ik er meestal voorlopig tabak van en verdwijnt de rest in een- en tweepersoons porties in de vriezer. En zie, vandaag was het zo’n dag waarvan iedereen denkt: ‘ha, een lekker bakje snert zou er wel ingaan!'.

Nodig:
1 pak of zak spliterwten van 500 gram, 1 knolselderij en het groen daarvan, 2 aardappelen, 1 ui, eventueel 1 prei, 500 tot 750 gram varkenskrabbetjes of een varkenspoot, 1 grote goede rookworst van de slager, 250 gram ontbijtspek, zout en peper.

Bereidingswijze:
Snij de knolselderij, ui en prei in stukjes. Schil de appie’s en snij in grote stukken. Zet een pan, gevuld met ongeveer 2 liter water, op het vuur met de spliterwten, de stukjes knolselderij en de varkenskrabbetjes of poot. Na een half uur kan de in stukken gesneden aardappel en de ui en eventueel prei erbij. Haal na een een klein uurtje de varkenskrabbetjes uit de pan en haal het vlees van de botten en snij dit in kleine stukjes. Roer ondertussen de soep goed door en als het goed is vallen de aardappels en de stukjes knolselderij uit elkaar en zijn de spliterwten een geworden met het water. Zoniet, pureer dan met de staafmixer alles enigszins glad: er mag best een brokje knolselderij tussen blijven drijven hoor! Doe de gesneden stukjes vlees van de varkenskrabbetjes weer terug, samen met de stukjes ontbijtspek in de pan. Voeg later de rookworst toe en laat nog twintig minuutjes garen op laag vuur. Maak af met zout en peper. Mocht de erwtensoep nu echt te dik worden tijdens het bereiden, dan kun je het altijd met water aanlengen.

Sneeuwpoppen kleien en snert

Na een ochtend noeste arbeid met de buren: ballen rollen tot onhanteerbaar formaat, kleien, boetseren en fine tunen, staat ze eindelijk. Truus: twee meter lang en gewapend met schort, hoofddoek en pollepel (om het dan toch in de keukensferen te houden). Verkleumd trek ik nu maar een ingevroren bak snert uit de vriezer. Het recept volgt nog wel een keer.

19 december 2009

Quiche

Deze hartige taart mag geen naam hebben maar lekker is-ie wel. Vroeger noemde ik de taart Quiche Lorraine maar de puristen onder ons maken me virtueel af als ze scrollen naar mijn receptuur. Er gaan namelijk ook kaas en uiringen in en dat mag dus niet in een echte Quiche Lorraine. Bovendien, als ik de quiche in een handomdraai wil maken, gebruik ik kant-en-klaar bladerdeeg. Ook al fout, hè? In ieder geval rommel ik niet -naast room, ei, spek, uien en kaas- met champignons, broccoli of andere opleukvulling. De taart serveer ik meestal als borrelhap en is lauw ook erg lekker. De stukjes uien die een beetje geblakerd uit het bakproces komen verwijder ik (in tegenstelling tot wat je op de foto ziet).

Nodig voor een quiche:
1 ons mager ontbijtspek in stukjes,
2 uien in ringen gesneden, gepeld en in ringen gesneden,1 ons geraspte gruyere of emmenthaler, 3-4 eieren, bekertje slagroom, 3-4 plakjes bladerdeeg, 1-2 tenen knoflook, peper, zout en nootmuskaat.

Bereidingswijze:
Ontdooi ten eerste de plakjes bladerdag. Fruit de uiringen totdat ze glazig zijn in olie of boter (niet bruin bakken) en haal ze uit de koekenpan. Verwijder overtollig vocht en vet en bak daarna de spekjes uit in dezelfde koekenpan. Maak van de plakjes bladerdeeg een bal en rol uit tot een dunne lap en bekleed hiermee een ingevette taartvorm. Prik gaatjes met een vork in de bodem. Verspreid de uiringen, spekjes en de geraspte kaas over het deeg. Klop de eieren los met de room en voeg hieraan knoflook uit de knijper, zout, peper en wat nootmuskaat toe. Giet het mengsel over de taart. Zet de taartvorm in een voorverwarmde oven en laat op ong. 180 graden (heteluchtoven) in 45 minuten gaar worden.

17 december 2009

Het kan vriezen en het kan dooien

Terwijl half Nederland vanochtend in een 671 kilometerlange file stond, mijn schaatsen nog steeds ingevet in de kast liggen en blijven liggen omdat ik voorspel dat er echt niet geschaatst kan worden in regio Amsterdam, zie ik slechts een voordeel: de vriezer ontdooien.

5 december 2009

Lang leve de buurtwinkel

Terwijl half Nederland moppert dat de buurtwinkels verdwijnen sta ik altijd weer versteld wat mogelijk is in onze winkelstraat, de Rijnstraat. En dan vergeet ik voor het gemak, want anders wordt het echt een lel van een opsomming, de op de Rijnstraat uitkomende straatjes waarin ook heel wat middenstand, een Aldi en zelfs een Praxis gevestigd zijn.

Op 400 meter winkelstraat heb ik keuze uit drie warme bakkers, drie groenteboeren (twee zijn Turks die ook een ‘exotisch’ buurtsuperassortiment voeren en vlees verkopen), twee schoenlappers, twee slijters, een visboer, een goede kaasboer die veel rauwmelks in het assortiment heeft, twee Albert Heijns, een Dirk en drie slagers waarvan een biologisch. Vermeldenswaard is dat de tweede maar echt veel te dure biologische slager in een van de zijstraten gehuisvest is. Je vraagt je af: hoe kant het op de vierkante kilometer?

Ik ga verder: een beddengoedspeciaalzaak, de avondwinkel, een elektra- en sanitairboer, drie sigarenboeren, drie plantenzaken, twee bloemenstallen, een Etos, een Kruidvat, een Zeeman, een Blokker, vier lunchrooms, een sushi afhaal- en bezorgdienst, een jaren ’60-Chinees, een Thai, een vegetarisch restaurant, een best lekkere Italiaan, drie kapsalons, een notenzaak die ook een natuurvoedingsassortiment voert en zelf pindakaas maakt, een ranzig nachtcafé, een tijdschriftenkiosk die ook op zondag open is en wat modeboetiekjes (waarvan twee tweedehands).

Ik vergeet bijna de RAF, onze eigen pikkentrekkerszaak. Tien tegen een dat als ik binnenstap, de enige vrouw ben in een omgeving van louter manlijke bezoekers die staan te geilen op de neusjes van de zalm wat beeld & geluid betreft. Natuurlijk hier en daar wat saaiheid als de ABN Amro- en de Rabobank, wat makelaarskantoortjes, twee uitzendbureaus waarvan een zich richt op het seniorensegment. Ook wat curiosa zoals de winkel ‘Rivers Lifstyle’ die ‘het antiek van morgen’ verkoopt of nog maller: het ‘Amsterdams Hobbycentrum’ dat louter rieten manden, kinderwagentjes enzomeer verkoopt. ‘Waar betalen ze de huur dan van?,’ vraag ik me af.

Toch is het best ‘lastig’ al die winkels; waar koop ik wat? De biologische slager heeft last van een ochtend-, middag- en wellicht ook avondhumeur. Althans, ik heb hem echt nog nooit vrolijk zien kijken. Problematisch dus, maar gelukkig verkoopt de leuke slager ook verantwoord kip- en kalfsvlees. Aardappelen koop ik bij voorkeur bij de Hollandse groenteboer maar de aubergines dan weer wel bij de Turkse. Ik loop altijd met een grote plastic tas in de boodschappentas. Moet ik twee slagers bezoeken, dan zorg ik dat de magere spekblokjes van de biologische slager in de plastic tas verstopt zijn, uit het zicht in de grote boodschappentas, om vervolgens bij de leuke slager een kip te kopen. Die kip moet na aanschaf ook uit het zicht want de Turk verkoopt kip en dan denkt hij natuurlijk dat zijn kip niet goed genoeg voor mij is, terwijl ik daar net merquez wil halen. Van die dingen dus.

Bewust heb ik de bijna twee recht tegenover elkaar gelegen dierenspeciaalzaken nog niet vermeld, 'Dobey' en 'Faunaland'. Behalve dat ze elkaar beconcurreren moeten ze ook nog tegenstand bieden aan het honderd meter verderop gelegen ‘Zoo-natuurlijk’, een -ik krijg het haast niet uit mijn toetsenbord- holistisch zorgcentrum voor dieren. Naast holistisch kattenvoer verlenen dierenartsen zorg aan yin yang-tekkels. Gisteren deed ik mijn weekendboodschapjes en zag dat de nieuwe winkel ‘Natuurlijk!’ is geopend. Nee maar zeg, daar zat ik écht op te wachten in het verpletterende aanbod van de Rijnstraat: een natuurvoedingswinkel voor onze huisdieren. Logisch toch?

Copyright foto: A. Seijffert (De Rijnstraat in de jaren '50)

4 december 2009

22 november 2009

Caesar Salad

Googelen op het uit 1924 stammende gerecht, 'caesar salad' levert veel leesplezier op. Vooral de commentaren op het recept van ene Marco op tastyweb.nl zijn grappig. Hij gebruikt voor de salade namelijk ook komkommer en gerookte zalm; de dressing voor de salade bestaat onder andere uit mayonaise, basilicum, peterselie en witte wijnazijn.

Mwah, dan vraagt Marco ook wel een beetje om pittige reacties als: ‘Sorry hoor, maar komkommer hoort er niet in en zalm ook niet. Ik vind wel dat je je bij het origineel moet houden en anders moet je de salade gewoon een andere naam geven. Dit is verwarrend.’ Of nog leuker te lezen zijn de goed bedoelde suggesties als deze: ‘TIP....probeer eens met dunne plakjes gegrilde biefstuk (bestrooid met cajunkruiden) en croustinos=broodcroutons, gedroogde appel en uitgebakken speklardons. Pittig en toch lekker fris.’ Gedroogde appel? Brrrrrrr.

Zou de bedenker van deze salade, Caesar Cardini, zich omdraaien in zijn graf? Het is dat Johannes van Dam nog springlevend is, weliswaar laatstelijk gesignaleerd in/op(?) een scootmobiel, want die zou zich zeker omdraaien. De purist! Zo schrijft Van Dam dat Cardini fel gekant was tegen het gebruik van ansjovis maar gek genoeg is dat nou het ingrediënt dat in bijna alle recepturen voorkomt. Wie de zoekterm ‘recept caesar salad’ googelt en de eerste tien recepten bekijkt ziet dat er slechts een recept is zonder ansjovis. Zelfs Het Parool (een van de broodheren van Van Dam) geeft een recept met ansjovis. In de Dikke van Dam staat het originele recept, althans volgens Johannes dan hè? Ik geloof hem meteen. En dat originele recept trekt me nou juist niet.

Caesar Cardini mengde voor de croutons twee geperste knoflooktenen, een snuf zout en drie eetlepels olijfolie. De olie wordt door een zeef in een koekenpan gedaan en verhit. Voeg de croutons toe, laat even heet worden en schep de croutons in een kom. Tot zover geen discussie. Het recept gaat verder uiteraard: was en droog twee kroppen bindsla. Kook twee eieren precies een minuut, rasp vier eetlepels Parmezaan. Doe de slabladeren in slakom meng met vier eetlepels olijfolie. Bestrooi met zout en versgemalen zwarte peper, sprenkel er vervolgens nog twee eetlepels olijfolie over en meng weer goed. Voeg daarna het sap van een citroen en zes druppels Worcestersaus toe, en breek er dan de eieren over. Meng goed, voeg de kaas toe en meng weer. Strooi er ten slotte de croutons over.

Als ik dit recept in een willekeurig kookboek zou hebben zien staan zou ik het nooit maken. Alleen al het idee dat ‘1-minuut-snot-eieren’ linea recta door de sla heen gehusseld worden ... .

Het volgende recept is dus NIET, voordat ik allerlei commentaren krijg, het recept voor Caesar Salad maar dankzij Caesar Cardini en de evolutie op zijn receptuur door de niet-puristen bij mij aan tafel een smakelijke en welkome salade. Overigens, is het mij eigenlijk alleen om de dressing, de bindsla en de Parmezaan te doen (die ik niet rasp maar met de kaasschaaf afsnij). Die dressing vind ik goddelijk omdat er bij mij ansjovis doorheen gaat en ansjovis en ik zijn dikke vrienden.

Dressing:
1 ei dat je 20 seconden in kokend water hebt ondergedompeld, 4 ansjovisfilets, twee tenen knoflook uit de knijper, 1 eetlepel mosterd, 3 eetlepels citroensap, 1 theelepel Worcestersaus, zout, peper en olie. Breek het ei en meng alle ingrediënten behalve de olie er doorheen. Doe dit met behulp van een staafmixer of ander apparaat totdat je een mooie gladde saus hebt. Giet hier net zoveel olijfolie, ik heb geen hoeveelheden en doe het op het gevoel, tot je een mooie en lobbige substantie hebt. Het mag ook weer niet te veel olieachtig worden. Eigenlijk is dit dus het recept. De dressing meng je voorzichtig door de bindsla en daar overheen schaaf ik de Parmezaanse kaas. Heel soms, zie de openingsfoto, leg ik op de salade reepjes kipfilet van de gril.

Als klapstuk, tenslotte heeft iedereen recht op tenminste een afwijking, een site geheel gewijd aan Caesar Salad (en klik vooral even door op deze site).

19 november 2009

Hamsteren

Já, lekker hamsteren. Stel je eens voor dat de huisarts morgen constateert dat je de Mexicaanse griep hebt en er nog maar drie theezakjes, een half rolletje toiletpapier en een riekende oude sinaasappel in de fruitschaal op voorraad zijn. Altijd handig dus om een voorraadje aan te leggen. Het is toch enigszins een nationale sport om voordelig de voorraadkasten op peil te houden. Ook al aangemoedigd door de Albert Heijn met z’n Hamsterweken. Niet dat dat voor mij interessant is want meestal gaat het om ‘drie flessen cola halen, twee betalen’ en meer van dat soort meuk.

Toch kan ik van mijn voorraadkast een maand of twee, wellicht drie, leven denk ik. Diverse bonensoorten, linzen, pasta en rijst. Blikjes tonijn, ansjovis en nog wat vage visconserven uit Portugal. Potjes vlees uit Frankrijk, olijven achter glas, bliktomaten: het staat er. Is de rietsuiker op? Kunnen we eindeloos verder met witte, lichtbruine of donkere basterdsuiker. Desnoods wordt de poedersuiker ingezet. Geen brood? Bakken we toch met wat we nog aan meelsoorten ergens hebben liggen. Of dan maar crackers of andere ontbijtvarianten en uiteindelijk kunnen de Melbatoastjes ’s ochtends worden ingezet. En dan heb ik de vriezer nog overgeslagen.

De afgelopen twee avonden heb ik samen met de buurvrouw iemand in mijn buurt geholpen die tijdelijk haar appartementje uit moet. Bijna veertig jaar aan huisraad op 65 vierkante meter en niks nooit wat weggebracht of gegooid. Veertig badlakens en tig hoeslakens. We hebben het hier over een eenpersoons huishouden. Maar ik sloeg pas echt achterover bij het aanschouwen van de keukenkastjes en de voorraadkast.

Ruim 30 pakken koffie, zeven glazen appelmoes, zes grote ontbijtkoeken. Raar? Ik ga verder. Vijf vuilniszakken volgestouwd met toiletpapier, drie vuilniszakken ingepakt met ... jawel: tientallen rollen vuilniszakken in allerlei kleuren en formaten, diverse boterhamzakverpakkingen, ontelbare aantallen folierollen. Twee verhuisdozen vol Tupperware in laffe pasteltintjes uit de jaren ‘60. Tien pakken waspoeder plus hetzelfde aantal wasverzachters, een arsenaal aan schoonmaakproducten; een schoonmaakbedrijf heeft minder op voorraad. Ontelbare hoeveelheden sap in karton, drie grootverpakkingen kaas in de koelkast, vijf flessen advocaat, tientallen flessen wijn (mevrouw is geen drinker).

Ik werd er moedeloos, narrig maar ook een beetje treurig van. Net toen ik de conclusie trok dat er ergens een vage grens bestaat tussen hamsteren en obsessief gedrag en dat er nu eenmaal mensen zijn die zo’n afwijking hebben, trok ik de lade van het vrieskastje open: vijftien pakjes roomboter.

15 november 2009

Spruitjes


Mmm, spruitjes. Niet bepaald mijn lievelingsgroente toen ik kind was. Hoeveel spruiten moesten jullie verplicht eten? Voor elk jaar dat je telde een? Of een vast aantal, zeg vijf? Of zijn er ook lieden die spruitjes vroeger zá-lig vonden? Alleen die geur al! Dat kwam wellicht omdat destijds voorgeschreven werd dat spruitjes 20 tot 25 minuten gekookt dienden te worden, terwijl nu op de verpakking van spruitjes uit de Albert Heijn staat dat ze slechts 10 tot 15 minuten moeten. Spruitjes staan nog steeds niet in mijn top-10 favoriete groenten, maar zo op z'n tijd gewoon lekker. Het onderstaande recept vind ik tot nu toe het bijzonderst. Moderniteiten als spruitjestaart met chorizo of taco met spruitjes (wie heeft dit in hemelsnaam verzonnen) laat ik aan me voorbij gaan.



Spruitjes uit de oven dus. Je hebt 600 gram schoongemaakte spruiten, 1 stevige appel in kleine partjes gesneden, 2 tenen in reepjes gesneden knoflook, 1 rode ui in dunne partjes, 2 eetlepels verse tijmblaadjes, 3 eetlepels olijfolie, een beetjes citroensap en grof zeezout en peper nodig.

Je kookt de spruiten in 5 tot 10 minuten beetgaar en laat ze in een vergiet uitlekken. Die kooktijd is een beetje afhankelijk van de grootte, ik zou zeggen: af en toe gewoon proeven. Neem een groot stuk bakpapier die heel ruim in een ronde ovenschaal past. Leg op het bakpapier de spruiten, appelschijfjes, knoflook, rode ui en tijm. Besprenkel met olijfolie, een beetje citroensap (appelsap kan ook) en bestrooi met zout en peper. Hussel dit door elkaar, vouw het bakpapier van boven losjes dicht (het hoeft echt niet hermetisch afgesloten te zijn) met behulp van keukentouw. Deze handelingen kunnen een dag van te voren verricht worden (alvast een handige tip voor wie met Kerst staat te stresskippen in de keuken). Verwarm de oven voor op 200 graden en bak de spruitjesschotel in 20 minuten gaar. Het aardige, vind ik, is dat de spruitjes veel frisser smaken en zeker als je een x-aantal uren wacht tussen voorbereiding en bereiding.

6 november 2009

Chocolade-mascarponetaart

Ik citeer: 'Deze nogal ongewone taart uit Italië is heel licht van samenstelling.' Aldus Linda Collister, de maakster van het boekje 'Ik wil chocola!' Bij het proeven van de nog warme taart had ik aan een minuscuul stukje genoeg, wat een bom! Makkelijk om te maken, kan volgens mij niet mislukken en met een taart kun je wel zestien mensen plezieren. Althans, als ze niet hongerig als een paard zijn.

Wat heb je nodig? De taartbodem: 225 gram tarwe- of volkorenbiscuitjes, 60 gram boter en 60 gram pure chocolade in kleine stukjes. De vulling: 2 grote eieren, 85 gram kristalsuiker, 230 gram mascarpone, 150 ml licht opgeklopte slagroom, 50 gram pure chocolade, 4 eetlepels cacaopoeder, 45 gram amandelen, 1 tot 2 eetlepels Amaretto of cognac, poedersuiker.

Maak eerst de bodem en maal de biscuitjes fijn (blender, keukenrobot of in een plastic zak waar je fiks met de deegroller overheen rolt). Verwarm au bain marie de chocolade en de boter. Roer goed door en meng het met de biscuitkruimeltjes. Vet een springvorm in en bekleedt de bodem met het biscuit-choclademengsel. Druk heel goed aan, het liefst gewoon met de handen in plaats van een lepel. Zet de springvorm in de koelkast weg en verwarm ondertussen de oven voor op 170 graden.
Het maken van de vulling: splits de eieren en meng de eidooiers (eiwitten niet weggooien!) met de kristalsuiker tot een mousseachtige substantie. Roer de mascarpone even door en voeg dit samen met de licht opgeklopte slagroom toe aan de eidooier-suikersubstantie. Maal de chocolade en de amandelen fijn en voeg dit met de cognac of Amaretto en cacaopoeder ook toe. Als laatste klop je de eiwitten stijf en sla je dit met een paar slagen door de substantie. Stort deze vulling in de springvorm en zet dit een uur weg in de oven. De vulling is dan weliswaar gestold maar lekker zacht. Laat de taart minstens een half uur afkoelen en bestrooi de bovenkant met poedersuiker. Serveren met slagroom of een bolletje ijs.

Zoals gezegd vond ik de taart machtiger dan omschreven alhoewel ik zojuist twee wat grotere punten heb verorberd.

3 november 2009

Kookboek van het jaar 2009: and the winner is ....

Tja, dat was dan toch een grote verrassing. Albert Heijn's '12 maanden Lekker Eten' werd zowel winnaar in de categorie 'van Nederlandse bodem' als in het overall klassement. Gemompel van kookboekenuitgevers en gejuich van de de samenstellers van deze herziene editie van het oorspronkelijke, uit 1987 daterende, "Twaalf maanden lekker eten'. De ijsbergsla van destijds is vervangen door rucola, pesto uit een potje maakt men nu vers en de gevulde eieren met avocado uit 1987 zijn geheel uit de vernieuwde editie verdwenen. Er is slim met de content, daar kom ik nog een keertje gedetailleerd op terug, van destijds omgegaan en dat resulteert dus in het beste kookboek uit het afgelopen jaar.
Ik begrijp het argument van de jury wel: dit is een van de basiskookboeken waarmee mensenmassa's leren koken. Ik heb de editie uit 1987 ook veelvuldig gebruikt en is een van de weinige kookboeken waarvan de rug compleet aan gort is. Bovendien is het boek betaalbaar. Jammer dat geen enkele boekhandel kan meeliften op deze kookboekenverkiezing en dat in tijden dat ze het hard nodig hebben.

Naschrift: voor meer informatie over de uitslagen van Kookboek van het jaar 2009 verwijs ik je graag naar het blog van Edith

25 oktober 2009

Iers sodabrood

De foto is genomen van poging 1. Wat ging er niet goed? Ten eerste had ik geen natriumbicarbonaat en gebruikte ik in plaats daarvan wijnsteenbakpoeder. Ten tweede waren de oventemperaturen en tijden te laag en te kort. En ten derde ben ik geen bakkoningin. Het resultaat was, zeg maar, mwah-mwah. Dat moest beter dus ging ik eerst op pad om natriumbicarbonaat in huis te halen. Gewoon bij de toko dus. En toen ging het dus wel in een keer goed omdat dit goedje meteen reageerde op in dit geval de karnemelk.

Oke, wat heb je nodig voor Iers sodabrood?
  1. 450 gram volkorenmeel
  2. 100 gram bloem en wat extra voor het bestuiven
  3. 1 theelepel natriumbicarbonaat
  4. 450 ml karnemelk
  5. 50 gram tarwekiemen
  6. 1 theelepel zout
Verwarm de oven voor op 230 graden. Zeef bloem, volkorenmeel, natriumbicarbonaat en het zout boven een kom. Voet de tarwekiemen toe en roer goed door. Maak in het midden van de deegberg een kuil en giet hierin de karnemelk. Roer snel en goed door totdat je een mooi dun en hanteerbaar deeg hebt. Kneedt dit deeg licht op een met bloem bestoven werkblad en vorm er een bal van. Leg de bal op de bakplaat die je met bakpapier bekleed hebt. Maak met een mes een grote diepe snee in de bovenkant van de bal. Bak het brood 15 minuten op 230 graden, draai de temperatuur terug tot 210 graden en bak dit nog zo'n 30 tot 35 minuten. Het recept dat ik volgde vertelde me dat het brood na 20 tot 25 klaar zou moeten zijn maar dat was bij mijn oven toch echt niet het geval. Laat het brood op een rooster afkoelen. Voor verdere verwerking heb ik het brood heel dun afgesneden, licht geroosterd, bestreken met sour cream en daarop plakken gerookte wilde zalm gelegd. Best lekker maar wel machtig.

21 oktober 2009

puur&eerlijk

Wie in de Albert Heijn een van de producten uit de nieuwe lijn puur&eerlijk uit het schap trekt wordt meteen gefeliciteerd door een stel majorettes in kort gifgroen gekleed. Hulde aan de consument die vanaf nu eindelijk een heropvoedingscursus van onze grootgrutter ondergaat. We moeten met puur&eerlijk namelijk bewust gaan kiezen. Het wordt potverdorie steeds ingewikkelder. Nog maar net bekomen van de klavertjes en kies bewust-logo’s op de meest vreemde producten, wordt de consument opgezadeld met puur&eerlijk. Begrijp me goed, ik ben hier niet op tegen. Het is altijd nog beter dan de kiloknallers kippenbouten en gehakt van dubieuze afkomst. Een rondje bevestigde mijn vermoedens: het puur&eerlijk vlees vond ik verdacht goedkoop (even de bonuskortingen die de consument deze week hierop krijgt niet meegerekend). Vlees van puur&eerlijk is niet per se biologisch vlees maar vaak scharrelvlees. Net zoals een scharrelei bij Appie geen biologisch ei is. Na een rondje surfen op de site van Ahold begrijp ik het eindelijk. Binnen de puur&eerlijk-lijn zijn vijf categorieën: biologisch, fairtrade, duurzame vangst, ecologisch en scharrelvlees. Het blijft dus turen op de etiketten over het hoe en wat van het te kiezen product. Ik juich het best toe hoor maar het winkelen bij Albert Heijn wordt zo’n beetje het tegenovergestelde van het invullen van de belastingaangifte: makkelijker kunnen we het u niet maken, leuker wel.

9 oktober 2009

Aan tafel! - Eten en snoepen in kinderboeken

De Kinderboekenweek is weer begonnen -van 7 tot en met 17 oktober- en heeft dit jaar als thema 'Aan tafel! - Eten en snoepen in kinderboeken'. Amai, ik heb zelden zulke tegenovergestelde reacties mogen vernemen op dit thema. Of men is mordicus tegen met als argument dat dit wel het slechtste is dat men kan verzinnen in tijden dat obesitas onder kinderen schrikbarend toeneemt. En men ziet dit thema ook als een geweldige gelegenheid om te laten zien dat het anders kan en dat goed voedsel ook lekker kan zijn. Ik sluit me aan bij de laatste opinie.

Kom op zeg! Kinderen zelf vinden dit een geweldig thema en ik kan alleen maar tegen ouders zeggen: doe hier je voordeel mee en kies een gezonde maar ook vooral leuke
activiteit tijdens deze kinderboekenweek uit (ik heb al diverse workshops pasta maken voorbij zien komen). En trouwens, van een klein beetje snoep of taart in deze week kan je kind ook geen buil vallen. Lekker zelf Smekkies in alle smaken (Harry Potter) en Hasselbramenjam (Puk en de Petteflet) maken! En wie een kinderboek aanschaft krijgt er het gezellige gratis boekje 'De wraak van het spruitje' erbij.

27 september 2009

Le Fournil de Sébastien

Zomaar op een zonnige zaterdag was ik toevallig in de buurt van Le Fournil. Dus ik bedacht me dat ik daar dan maar even echt lekker brood zou halen. Vroeger zou ik slechts op 200 meter van Le Fournil hebben gewoond ware het niet dat ze hier pas gevestigd zijn nadat ik juist verhuisde. Jammer maar helaas! Alhoewel de zaak van deze Franse ambachtelijke bakker (de hele dag door verse baguettes) niet bijzonder groot is deed het me deugd dat wij 'Ollanders' de moeite nemen om voor het brood van Le Fournil in de rij te gaan staan. Een succes dus, getuige het feit dat Le Fournil een tweede vestiging in Hilversum heeft geopend.

25 september 2009

CUISINE!

Maandenlang heb ik met de oorspronkelijke Franse editie van Cuisine onder mijn armen gelopen met als resultaat meer spierballen en pijn in de rug. En nu ligt dan eindelijk de Nederlandse editie in de winkel: 1000 klassiekers uit de Franse keuken, ooit merendeels in 1965 opgeschreven door Françoise Bernard. Inhoudelijk verwijs ik dan ook naar Recettes faciles waar Cuisine grotendeels is op gebaseerd. Deze uitgave is anderhalve slag keer zo groot als 1080 recepten en de Zilveren Lepel en bovendien is het boek volledig geïllustreerd. Bijna alle recepten zijn goed te doen en het boek geeft een leuke en goede blik op de Franse keuken thuis aan tafel en daarmee onderscheidt het zich van de bistrokeukenkookboeken en andere in het oog springende Franse kookboeken. Het is even in de buidel tasten, € 49,95, maar dan héb je ook wat (en waar laat je het?). Uitgegeven door Lannoo, ISBN 9789020984408.

13 september 2009

Rode mul met venkel

De afgelopen weken viel er niet veel te melden. Althans, niet over wilde eetavonturen, bijzondere producten of andere eetgerelateerde aangelegenheden. De afgelopen weken stonden met name in het teken van boekenbeurzen en de zelf ontworpen boekenkast, die -ja, ja, ja!- overeind staat en weer gevuld is met boeken. Met dank aan vriend Bart die de kast prachtig en vakkundig heeft gemaakt. Tevredenheid alom dus. Maar er moest ook af en toe gegeten worden en van de week was dat onder andere rode mul met venkel uit de oven. Het is supersimpel maar wie het druk en een appartement vol met verhuisdozen gevuld met boeken heeft, gaat natuurlijk niet uren in een keuken staan.

Je koopt een middelgroot venkelknolletje dat je in kleine stukjes snijdt. Snipper ook een ui en pers een teentje knoflook. Fruit dit mengsel in een koekenpan in een eetlepel olijfolie en boter. Voeg hieraan zout, peper en wat fijngesneden verse oregano toe. Verwarm ondertussen de oven voor op 190 graden en maak de mulletjes schoon. Als de venkel lekker zacht is geworden, schep je dit in een ovenschaal en je vult ook de buikjes van de mulletjes met een eetlepel venkel. Schuif de ovenschaal 25 minuten in de oven en je hebt een lekker en simpel visgerecht. Serveer met wat partjes citroen.

28 augustus 2009

Vrolijk achter het glas!

Waar zie je deze groenten nog? Althans, ik heb ze nog nooit zien liggen tot ik bij Ekoplaza ging buurten. Zo uit het vuistje weinig spectaculair. Dus, hop: op zoek naar de weckpotten!

Na 24 uur in niet al te veel zeezout en in het donker te hebben gelegen zagen ze er een stuk frisser uit. Sterker nog: ze roken waanzinnig lekker. Jammer dat er geen geurcomputers bestaan.Bij de zoektocht naar een leuk recept, viel me op dat er verschrikkelijk veel recepten zijn met gruwelijk veel suiker.




Op anderhalf liter azijn heb ik 75 gram rietsuiker gebruikt. Ik heb de augurken liever zuur dan zoetzuur namelijk. Azijn en rietsuiker verwarmen tot suiker is opgelost. Gesteriliseerde weckpotten vullen met de augurken (ik heb verder mosterdzaad, sjalotjes, wat knoflook, zwarte peperkorrels, en jeneverbesjes toegevoegd) en vullen met de azijn. Over drie weken weet ik of het ook lekker is.

23 augustus 2009

Rode-uienmarmelade


Gisteren kreeg ik een heerlijke uienmarmelade bij de BBQ in de welbekende, hier vaak besproken, volkstuin voorgeschoteld. 'Lekker zeg, waar heb je dat recept vandaan,' riep ik nog. Blijkt dat het recept uit 'Vers uit de tuin' komt. Even thuis opgezocht zodat binnen het etmaal iedereen er van mee kan genieten. Sarah Raven, auteur van het boek, gebruikt de marmelade bij de lunch met brood en kaas, een aardappelsalade of zoals wij gisteren bij de worstjes.







Nodig: twee tenen knoflook, zeezout en zwarte peper, 4 eetlepels olijfolie, 450 gram rode uien in ringen gesneden, 4 eetlepels rode wijn, 4 eetlepels balsamicoazijn, 1 eetlepel bruine basterdsuiker en enkele takjes tijm.

Bereiden: stamp de knoflook in de vijzel met wat zeezout fijn en doe dit samen met de uienringen in de braadpan waarin de olijfolie reeds verhit is. Laat dit mengsel in 20 minuten zacht worden op een laag vuurtje. Raven adviseert, indien men wil voorkomen dat de uien verkleuren tijdens het bakken, de uien af te dekken met een rond stuk bakpapier zodat het vocht niet kan verdampen. Ik weet niet of volkstuinbezitster Petra bakpapier op de tuin heeft en dit advies heeft opgevolgd.

Enfin, voeg daarna de rode wijn, balsamicoazijn en basterdsuiker toe en kook dit plusminus 15 tot 20 minuten op een laag pitje tot het meeste vocht verdampt is. Voeg de tijm toe en breng de marmelade op smaak met zout en peper en laat nog vijf minuten zacht doorkoken. De marmelade is in potjes maximaal een maand in de koelkast houdbaar. Overigens vond Petra dat die tijm er wel eerder in de pan had gemogen. In ieder geval: we vonden het allemaal lekker. Behalve dan die ene puber van dertien, maar je kunt het ook niet iedereen naar de zin maken!

22 augustus 2009

The Flavor Bible

Ondanks dat ik me heilig had voorgenomen om te minderen wat boeken betreft lukt het niet altijd even goed. Binnenkort wordt door vriend Bart trouwens wel een boekenkast op maat gemaakt zodat ik uiteindelijk meer boeken kwijt kan, want het is een, zeg maar gerust, kolerezooi om te zien hoe al die boeken in de goedkope Billy’s zijn weggestopt. Dat wordt van de week uitruimen en sorteren. En daarvoor krijg ik in de plaats een boekenkast tot aan het plafond deels afgesloten met verende deurtjes/frontjes waarachter, zo hebben we bemeten, twee rijen dik kunnen staan als het moet.


Maar goed, ik stonk er weer eens in toen ik bij de firma Duikelman stond. Die hebben namelijk ook import in het assortiment en het is altijd aardig om even de voor mij onbekende buitenlandse kookboeken door te nemen. En zo stuitte ik op het Amerikaanse werk The Flavor Bible – The Essential Guide to Culinary Creativity, Based on the Wisdom of America’s Most Imaginative Chefs. Nu ben ik niet echt bekend met Amerikaanse topchefs –tja, The French Laundry ken ik wel van naam- maar echt ver gaat mijn kennis van de Amerikaanse toppers niet.

Het boek zit een beetje ingewikkeld in elkaar maar het loont de moeite om de essentie van de makers, Karen Page en Andrew Dornenburg, te doorgronden. Culinaire recensenten hebben het vaak over smaakexplosies, beleving, het mondgevoel, etc. en daar gaat dit boek over. Wat bepaalt nou waarom er mensen zijn die je altijd midden in de nacht wakker mag maken met een echt goede kroket of tja: noem het maar op.

In de inleidende hoofdstukken wordt uitgelegd dat wat je ervaart tijdens het eten een combinatie is van de smaak, het mondgevoel, aroma en de X-factor. Zoet, zout, zuur, bitter, umami, temperatuur, geur, textuur. En dan dus die X-factor. Om maar even te citeren: ‘what is perceived bij the heart, mind, and spirit’. En vergeet het visuele aspect niet! Het tweede deel van het boek gaat over goed koken. Goed koken: het kunnen doorgronden van de combinatie van ingrediënten, de omstandigheden (tijdstip, het seizoen, het gezelschap aan tafel: lekker obligaat maar het is natuurlijk wel zo). Maar waar het in dit boek eigenlijk om gaat zijn de schier oneindige paletten smaakcombinaties. Of zoals de makers het noemen: Flavor matching: the charts.

Dat werkt als volgt. Alle sleutelingrediënten staan op alfabetische volgorde met daaronder de mogelijke combinaties:

ANSJOVIS (sleutelingrediënt)
amandelen
basilicum
bieslook
bleekselderij
bloemkool
boontjes, groen
citroensap
eieren, hard gekookt
kaas: manchego, mozzarella, Parmezaan
kappertjes
KNOFLOOK
kreeft
OLIJFOLIE
paprika
peper
venkel
wortelen
enzovoort, enzovoort, enzovoort.

Je raadt het al: ik ben dol op bagna cauda, voortaan dip ik er ook een stuk kreeft in :-)

De ingrediënten passen allen goed bij ansjovis, maar baas boven baas: de ingrediënten die vet staan gedrukt passen nog beter bij ansjovis; ingrediënten die en vet en in kapitaal staan passen uitstekend bij ansjovis. En dan duiken er ook nog af en toe ingrediënten op die vet, KAPITAAL en met een asterisk (*) vermeld staan en dat betekent: een heilige combinatie met het sleutelingrediënt.

Nog een voorbeeld:

MANGO (sleutelingrediënt)
avocado
basilicum
BANAAN
champagne
koffie
PEPERS, rood, groen, jalapeño
room

Afsluitend wordt aan elk sleutelingrediënt meervoudige combinaties gegeven:

mango+amandelen+limoen
mango+basilicum+champagne
mango+zwarte peper+citroen+munt+passievruchten

En wat heeft de koper of lezer van dit boek hier nu aan? Stel, ik heb me klem gekocht aan vijgen en sta enigszins inspiratieloos daar tegenaan te kijken. Dan zou ik The Flavor Bible kunnen pakken en vijgen met zwarte peper en ricotta of vijgen met Pernod en walnoten of vijgen met citroen en rozemarijn combineren. Overigens is het boek zeker niet compleet al weet ik even geen goed voorbeeld te geven van wat nou ontbreekt. Goed eentje dan: ganzenlever, rauwe coquilles en zwarte truffel (Bruneau, Brussel)

Verder staan in dit boek honderden citaten van Amerikaanse chefs: ‘One of the happiest trios in the flavor world is Ibérico ham, manchego en manzanilla' (Adrian Murcia van Chantarelle te New York City).

Het boek heeft een spuuglelijke, en dat is raar want het oog wil ook wat, omslag. Het binnenwerk is natuurlijk ook wat saai met honderden lijstjes en citaten, maar het is een grappig, aangenaam, soms leerzaam boek. Je pakt het, althans ik, af en toe even op, laat het oog gaan over de mogelijke combinaties van het een of ander en dat kan inspirerend werken.

The Flavor Bible
Karen Page & Andrew Dornenburg
Little, Brown and Company
ISBN: 978 0 316 11840 8
35 US Dollar (meegekregen voor € 33,95)

21 augustus 2009

Bonensalade

Deze week viste ik een pak kikkererwten uit de voorraadkast met een 'tenminste houdbaar' datum van 30-10-08, dus die moest op. De erwten kunnen volgend jaar -of over drie jaar- ook nog wel zonder enig risico voor de gezondheid genuttigd worden, maar mijn ervaring is dat die dingen toch wat taaier worden. Nachtje laten weken en een uur tot anderhalf uur zachtjes laten koken (zonder zout maar met een laurierblaadje).

Voor deze salade, ik gebruikte ongeveer 250 gram kikkererwten, maakte ik een dressing van een gevijzeld teentje knoflook en daaraan toegevoegd twee eetlepels olijfolie en een eetlepel witte wijnazijn. Plus wat grof zeezout en peper. De dressing gaat door de nog warme kikkererwten heen en vervolgens voegde ik een ontvelde tomaat in blokjes, enkele zwarte olijven in stukjes, een hardgekookt ei in schijfjes en heel veel peterselie toe. Even goed laten afkoelen en eet maar smakelijk. Vreselijk simpel natuurlijk, maar het weer van de afgelopen dagen nodigde nou niet bepaald uit om lang in een keuken te gaan staan.

Het recept komt oorspronkelijk uit het inmiddels antieke boekje Tapas, geschreven door Penelope Casas (waarover ik al eerder berichtte dat dat wat mij betreft nog steeds het leukste tapastiteltje is tussen al die duizend andere tapasboekwerkjes).

16 augustus 2009

Nước mắm chấm

Vietnamese vissaus om te dippen dus. Hoe het uitgesproken moet worden weet ik niet maar ik vind het verdomd lekker! Deze zomer helemaal ontdekt als ik geen zin had om te koken. Wat rijstvelletjes weken in water, beleggen met gebakken reepjes biefstuk bijvoorbeeld, komkommer, taugé, bestrooien met munt en koriander, oprollen en dippen in de vissaus. Ik zou haast zeggen: 'goddelijk'. De Vietnamese vissaus heb ik uit het kookboek 'Geheimen van de Rode Lantaarn' maar na een paar keer dit gemaakt te hebben, heb ik een kleine wijziging doorgevoerd. Je gooit 3 eetlepels vissaus, 3 eetlepels rijstwijnazijn, 125 ml. water en 2 eetlepels suiker in een pannetje. Dit roer je goed door tot het kookpunt bijna is bereikt. Vuur uitzetten en laten afkoelen. Doe dit vocht in een kommetje en doe daar 2 tenen knoflook en een rode peper, alles fijngehakt, en twee lepels limoensap er door heen. Tot zover het originele recept. Zelf doe ik er ook nog een halve fijngehakte rode ui er door heen. Eet smakelijk, zou ik zeggen.

13 augustus 2009

Maar liefst twee lusjes!

Ergernis alom als het om de verpakkingsindustrie van voeding gaat. Over onmogelijke lipjes en folietjes bijvoorbeeld. RJ van Bikken & Buizen heeft nog een ergernisje, de lusjes van thee- en handdoeken. Zijn voorgestelde oplossing heb ik nog niet ontdekt maar ik kan hooguit zijn probleem voor de helft oplossen. Twee lusjes in plaats van een aan de hand- of theedoek. Ik heb het keukentextiel gekocht bij Duikelman in de Gerard Doustraat te Amsterdam. Maar nu mijn irritatiepuntje: het merk, compleet onleesbaar door een lullige fantasieletter op het waslabeltje, kan ik niet achterhalen. Het is in ieder geval Deens keukentextiel en zeer betaalbaar. In allerlei prachtige kleuren overigens. Bij mijn volgende bezoek aan Duikelman zal ik navraag doen. Wordt vervolgd.

24 juli 2009

Succès Gourmand in de Lidl

Verleden week grasduinde ik nog door menig supermarkt in Parijs. Middenin het 10e arrondissement heb ik helaas geen Auchan of Carrefour kunnen ontdekken en om nou blikken confit de canard en dergelijke mee te slepen in de metro, ging me wat ver (ook voor dit doeleinde de auto uit de garage te halen en de Périphérique af te scheuren). Dus af en toe de plaatselijke en wat kleinere supermarkten in de buurt bezocht om toch met een respectabel aantal blikken, potjes, flesjes en pakken thuis te komen.

Zelfs een bezoekje om de hoek aan de Lidl op de Boulevard de la Vilette was een leuker feestje dan het reguliere aanbod in de Albert Heijn. (Oké, dit is overdreven.) Een re-de-lijk assortiment rauwmelkse kazen, smaakvolle groenten en dit blikje foie gras de canard. Voor de rest was die winkel net zo’n puin als hier, overigens. Alvorens de tas vol met dit spul, 200 gram en beslist onder vijf euro, te pakken is natuurlijk eerst voorgeproefd en goedgekeurd.

In de vriendenkring wordt overigens regelmatig gemopperd over het grote waarom. Waarom hebben Nederlandse supermarkten geen gekonfijte eendenbouten in blik of goede linzen te koop. Er is geen een dressing die op kan boksen tegen die van Amora of Lesieur. Na jarenlang gefoeter heb ik eigenlijk maar een antwoord: de vraag is te klein. Of heeft iemand een beter antwoord?

22 juli 2009

Vers van het balkon

Begin juni berichtte ik al dat ik een baby-courgetteplantje had gekregen van moestuinierder Petra. Mij leek het onzinnig om zoiets op het balkon tot een succes te brengen. Ja, het kon wel maar de afmetingen van mijn balkon indachtig had ik besloten wat de maximale potgrootte mocht zijn. Ik heb namelijk nog wel wat meer te verbouwen zoals kruiden en leuke bloemen.


Uiteindelijk belandde de plant -inmiddels een forse kleuter- in z'n maximale verblijfsruimte, namelijk zo'n plantenbak die je meestal over balkonrailings ziet hangen. Op hoop van zegen dus want veel aarde had-ie niet. Veel bloemen, veel gele pieletjes die meestal snel verrottingsplekken vertoonden en daarna zielig afstierven, maarrrr: één courgette in wording had er best zin in.


Verleden week, voor mijn vertrek naar Parijs de courgette gestut met behulp van een wasknijperbakje. Ik was inmiddels overbezorgd dat mijn courgette tijdens mijn afwezigheid op de grond zou belanden en ook zou wegrotten. En net op tijd kwam ik weer thuis om heel snel de courgette te oogsten. Inmiddels is-ie in schijven gesneden en in de grillpan beland.

5 juli 2009

Het pure eten van Raw Food

Raw Food. Ik heb zo mijn bedenkingen. Ik ben geen voedingsdeskundige, ik kan mijn weerzin tegen de raw food-beweging niet onderbouwen. Tuurlijk kan ik hier allerlei citaatjes van voor mij onbekende deskundigen plakken om mijn bedenkingen te onderstrepen maar dat doe ik niet. Dat zou een beetje laf zijn.

Verleden jaar zond de VPRO de documentaire Rauw uit waarin een jongetje te zien was dat al vijf jaar alleen rauw voedsel te eten kreeg. Niet omdat hij daarvoor koos, maar omdat zijn moeder dat nu eenmaal besloten had. Zie je nu wel, dacht ik, pure kindermishandeling! Staat bij mij gelijk aan kinderen van Jehova’s Getuigen die godbetert hun verjaardag niet mogen vieren noch naar verjaardagspartijtjes van anderen mogen. Wat volwassenen dwangmatig, dogmatisch, sektarisch uitvreten zal mij tot op zekere hoogte een rotzorg zijn maar val kinderen hiermee niet lastig!

Nooit smikkelen van de populaire P’s Patat, Pannenkoeken en Pizza. Ik kan precies uittekenen wat er gebeurt als zo’n raw food-kind uiteindelijk de kont tegen de kribbe gooit en precies gaat doen wat zijn klasgenoten altijd al deden. Met z’n zakgeld naar Mc Donalds en naar alle waarschijnlijkheid staan z’n darmen een week later nog te shaken van ellendigheid.

Goed, ik was dus sceptisch toen ik vernam dat het kookboek ‘Het pure eten van Raw Food’ in voorbereiding was, maar uiteindelijk toen ik het, overigens fraai uitgevoerde, boek in handen kreeg zag ik een heel klein beetje de lol er wel van in. Ten eerste zijn de dames Anna de Leeuw en Helen Poolman geen puristen. Ha gelukkig. Ik lees dat Anna de Leeuw raw food vaak ‘integreert in haar dagelijks eetpatroon’, wat dat ook moge betekenen. En Helen Poolman zwichtte na drie jaar rauw eten voor af en toe een visje en gestoomde groenten.

Het boek is vooral duidelijk. Ten eerste komt de voorraadkast van de raw foodie aan bod. Zoet: agavesiroop, ahornsiroop en honing. Zuur: limoen, citroen, appelazijn, balsamico- en rijstazijn. Zaden: boekweit, lijnzaad, gepeld hennepzaad, pompoenpitten, sesamzaad, zonnebloempitten. En ga zo maar door. Keukengerei. De dehydrator dus. Daarin kan je voedsel drogen op een temperatuur van maximaal 40 graden Celcius of 105 graden Fahrenheit. Verder: spiral slicers, blender, mandoline, keukenmachine en sapcentrifuge.

Vervolgens wordt uitgelegd hoe je zelf zaden en pitten kunt kiemen. Heel belangrijk want de voedingswaarde van kiemen ligt ongeveer, volgens de dames en die geloof ik voor het gemak maar even, 100 tot 300 procent hoger dan die van andere voeding. Wie nu besluit zich te beperken tot raw food tast dus behoorlijk in de buidel om alles aan te schaffen maar blendert, dehydrate en kiemt zich ook een ongeluk om de eerste raw food-dag door te komen.

De maatgeving is helaas in tbsp, tsp en cups maar gelukkig is alles vooraf duidelijk uitgelegd en bovendien kun je in de kookwinkels standaard maatlepels kopen. En dan eindelijk de recepten. Intrigerend zijn de lijnzaad-, mais- en Indiase crackers. Hiervoor moet je lijnzaad tot poeder blenderen, gefilterd water, siroop en, afhankelijk van welke soort crackers je wilt maken, kruiden toevoegen tot je een stevige massa hebt en deze uitspatelen over antiaanbakfolie. Nu komt-ie: deze massa moet eerst acht uur gedroogd worden en vervolgens moet het nog eens acht uur in dehydrator tot de massa knapperig is. Wat een tijdrovende ellende zeg!

De ‘kaaskoekjes’ worden gemaakt van macadamanoten en cashewpasta; de ‘truffels’ van boekweit, bessen, rozijnen, noten, zaden, kokosboter en carobepoeder. In-tri-ge-rend! Verder mooie salades als de millefeuille van courgette en peer (zie de coverfoto), frisse salade met chili-tahinsaus of de rucolasalade met spicy pompoenpitten en de courgettespaghetti met chili-tapenade. Er staan sowieso leuke recepten van diverse tapenades in en allerlei smaakvol gekruide noten. Ik zie dit boek als een eventueel uitstapje naar bijzondere combinaties op het bord. Maar echt, ik kan me werkelijk geen leven voorstellen zonder kaas, vis, vlees en een fornuis.

Het pure eten van Raw Food
Anna de Leeuw & Helen Poolman
Uitvoering: full color, gebonden, 144 pagina’s met leeslint
ISBN: 978 90 8989 0610
Prijs: € 24,95

4 juli 2009

Noedelsalade met kip

Binnenshuis is de temperatuur blijven steken op 26 graden klein nulletje C -let wel: in de schaduw- en de keuken die zowel 's middags als 's avonds tot zonsondergang baadt in het zonlicht , zal ongetwijfeld nog veel warmer zijn. En echt zin hebben om uitgebreid te eten met dit weer is er niet. Daarom bladerde ik maar eens door 'Lekker zonnig', een zomers kookboek met alleen maar 'zonnige' gerechten en plukte de noedelssalade met kip er uit. Het kost maar een kwartier om dit in elkaar te draaien en het is pikant en fris, vult voldoende maar valt niet zwaar en dus goedgekeurd.


Ingrediënten voor 2 personen: 100 gram glasnoedels, 1 eetlepel arachideolie, 1 teen knoflook uit de knijper, een stukje fijngeraspte gemberwortel van 3 centimeter, 1 groene chilipeper van zaad ontdaan en fijngesneden, 200 gram kipfilet in blokjes, 2 eetlepels limoensap, 2 gescheurde djeroek poeroetblaadjes, 1 el vissaus, 1 el chilisaus en 2 el gehakte korianderblaadjes.

Doe de noedels in een kom en giet er kokend water bij tot de noedels onderstaan. Laat dit vijf minuten staan of tot de noedels zacht zijn. Lek de noedels daarna goed uit, nog even afspoelen onder koud water en leg weg in een vergiet. Ondertussen worden de knoflook, gemberrasp en groene peper in de olie gebakken (een minuut of 2). Daarna gaat de kipfilet erbij en na een minuut of vijf, als de filet bijna gaar is, gaan de djeroek poeroetblaadjes, vis- en chilisaus en het limoensap erbij. Nog een minuutje laten pruttelen, en dit met de noedels vermengen in een schaal. Hussel hier de korianderblaadjes doorheen en klaar om op te eten. Simpel toch?

Het boek 'Lekker zonnig' is een aardig kookboek en gericht op 'niet lang in de keuken staan maar toch lekker willen eten'. Het boek is ingedeeld in snacks, salades, zoetigheid en drankjes. Lekker zonnig kost € 16,95, telt 360 pagina's, is uitgegeven door Terra en het ISBN is 978 90 8989 0665.

1 juli 2009

Prins Witlof is verliefd

De komende periode deelt Albert Heijn gratis sprookjesplacemats voor de kids uit. Dit in het kader van de actie ‘klavertjesland’ van onze grootgrutter. En zo liep ik met met ‘Prins Witlof is verliefd’ de winkel uit.

Witlof? In juli? Maar nee, eenmaal thuis aandachtig bestudeerd bleek dat ik het helemaal verkeerd begrepen had. Het ging uiteindelijk om de promotie van bloemkool, vandaar ook een sprookje over prins Witlof. Logisch toch? Aan de zijkanten van de placemat kan het kroost lezen waarom ridders en prinsessen bloemkool eten. En wat lees ik dan? ‘Bloemkool bevat o.a. vitamine C, dat zorgt voor weerstand’. Ja duh, daar is een koter in geïnteresseerd.

Onder aan de placemat worden consumenten vooral aangespoord om te mailen naar klavertjesland@ah.nl met hun tips om gezond eten leuk te maken. Gezond eten leuk maken? Kunnen ze dat daar op de redactie niet zelf bedenken?

28 juni 2009

Handig apparaatje?

Het is altijd weer lachen wanneer ik al zappend middenin een verkoopsessie van Tel Sell of een soortgelijk programma beland. Handige verfsystemen als Paint Wizard Pro -je hoeft écht nóóit meer de vloer af te dekken bij het spat- en spettervrij verven van de muren- of de Spin & Go dat de consument een stinkende dweil of mop bespaart omdat dit schoonmaakhulpje een ingebouwde centrifuge heeft waardoor de mop ‘hygiënisch schoon en droogt blijft’, doen mij altijd heel eventjes twijfelen of het huishouden en het klussen inderdaad niet beter en efficienter kan.

De leukste verkoopsessie was natuurlijk met Mr. T., in een lullig keukenschortje, die dankzij de Flavorwave eindelijk op middelbare leeftijd heeft leren koken. In een klap de gekoesterde jeugdherinneringen aan The A-Team van menig dertiger en veertiger weggevaagd!

Wie dergelijke sessies live mee wil maken moet gewoon op zaterdag over de Albert Cuypmarkt lopen. Er staat altijd wel een kramer met onzinnig spul een verkoopdemonstratie weg te geven. En zo kwam ik aan een lullig plastic scharnierend doosje waarmee aan alle ellende van een schoon te maken knoflookpers definitief een einde komt. Knoflook in doosje stoppen, draaien maar en in twee slagen de knoflook verpulverd tot moes. Moes eruit halen, doosje omspoelen en schoon. Meteen geprobeerd en verrrek: het werkte. Daarna een rode peper er in gestopt en jawel: dat ging ook goed.

Is het een verrrijking? Ach, liever zo’n doosje voor een klein prijsje in huis dan hysterisch middenin de nacht een Paint Wizard Pro, Garden Groom, Shape N Tone of een Halogen Oven bestellen.

20 juni 2009

Oh ja, ik heb nog een blog!

Complete verwaarlozing alhier maar ja: mooi weer en weinig te melden. Ik had uitgebreid kunnen schrijven over asperges, aardbeien, tuinbonen en doperwten maar wie zit daar nu op te wachten? Bovendien is de maand mei altijd een heksenketel. Ook kwam het vaak voor dat ik vergat de camera in de aanslag te hebben en had ik niks te uploaden. Nou ja, tant pis en ik beloof beterschap. Hier nog wat kiekjes van het balkon. De aardbeienplant komt van Albert Heijn en heb ik gekregen voor mijn verjaardag, eind mei. Raar maar waar: de aardbeien zijn lekkerder dan menig bakkie van de groentenboer. Het courgetteplantje heb ik gekregen van Petra, de volkstuinbezitster. Compleet onzinnig om zoiets op een balkon tot succes te brengen maar ik ga het toch proberen. Nu al drie keer verpot en de vierde keer zit er binnenkort aan te komen en zoals jullie zien: er zit schot in!

10 april 2009

Een avond bij Ferran Adrià in Krasnapolsky

Ondanks dat ik boekingsnummer 1 had, ja echt waar, viste ik toch net achter het net om bij de eerste 100 gasten vooraan te kunnen zitten om de lezing bij te wonen van Ferran Adrià. Mopper de mopper natuurlijk maar uiteindelijk zaten we toch redelijk in het midden tussen maar liefst 700 andere belangstellenden in een van de zalen van ‘het Kras’.

Het had allemaal nogal wat voeten in de aarde. Tweemaal in de rij staan: een keer om je aan te melden en een tweede keer om het gereserveerde en vooruit betaalde nieuwe boek, Een dag bij elBulli, op te halen. Een pluspuntje was dat het boek al gesigneerd was, dus een derde keer in de rij bleef ons bespaard. Achteraf best slim want Adrià is breedsprakig en filosofeert er op los en had-ie achteraf enkele honderden enthousiastelingen aan de signeertafel gehad dan was het evenement redelijk uit de klauwen gelopen.

De grootmeester himself van het beste restaurant ter wereld kreeg een daverend applaus toen hij het podium betrad na een inleidend woordje van culinair recensent Felix Wilbrink van De Telegraaf. Die was samen met zijn vrouw, na een hele discussie over elBulli, tot de conclusie gekomen dat Adrià psychotherapie op een tomaat toepast. Moet er nog even over nadenken.

Adrià zelf praat graag in metaforen. Over de taal van de keuken bijvoorbeeld. Over het niet begrijpen van een keukentaal. Hij refereerde vaak aan Japan en het voorheen onbekende van de Japanse keukentaal. Af en toe kreeg ik de indruk dat de tolk-vertaler (Spaans-Engels) het niet helemaal kon bijbenen want ik dacht toch echt te horen dat Adrià met producten werkt die in een straal van 20 kilometer te verkijgen zijn. Terwijl hij tien minuten later vertelt dat hij zaken doet met de Nederlansde firma Koppert Cress (overigens haalt hij kiemgroenten, water- en tuinkers, fruit en bloemen uit Nederland).

Dat verhaal over Koppert Cress was wel grappig omdat de firma hem een product had aangeleverd dat domweg naar oesters smaakt. En dus, vertelde Adrià, is het soms helemaal niet zo moeilijk om gasten op het verkeerde been te zetten. De gast eet een blaadje groen met druppels vinaigrette er op maar ervaart de smaak van oesters. Ja, zo simpel kan het ook zijn.

De lezing werd afgewisseld met flitsende DVD-fragmenten uit de keuken. Ik kreeg er gigantische trek van. Aan het einde van de sessie mocht de zaal vragen stellen en toen ging het dus mis: je stelt je vraag in het Engels aan de tolk, die begrijpt de vraag niet en dus krijg je een compleet maf antwoord. Een beetje Cruijffiaanse filosofie, zo sloot Wilbrink de sessie af.

De lezing was interessant, de man was boeiend, energiek en inspirerend maar de entourage er om heen was een regelrechte aanfluiting. Geen aardige ontvangst met een drankje, geen enkele kleine simpele snack en op zulke tijdstippen naar de meest fantastische gerechten kijken, daar wordt een mens helemaal flauw van!

5 april 2009

Spaanse varkensrillettes

Ben dit weekend vooral bezig geweest om uit het eerste boek van Sam & Sam Clark, Moro, te koken. Mijn oog viel op ‘Manteca colorada’, letterlijk vertaald gekleurd vetspek, ofwel Spaanse varkensrillettes. Voor twee weckpotjes heb je de volgende spullen nodig: 1 kilogram buikspek van het zwoerd ontdaan, 225 gram varkensrugspek, 6 grofgehakte knoflooktenen, 1 volle theelepel licht gekneusd venkelzaad, 3 verse laurierblaadjes, 150 milliliter fino sherry, een halve theelepel licht gekneusde zwarte peperkorrels, 4 theelepels zoete gerookte Spaanse paprikapoeder (opgedoken bij een Turkse winkel), zeezout en zwarte peper.

Verhit de oven voor op 140 graden. Snij al het vlees in blokken van 5 x 3 centimeter en vermeng het vlees in een kom met de knoflook, venkelzaadjes, laurierblaadjes, sherry, zwarte peper, zout (niet te scheutig) en het paprikapoeder. Stort het mengsel in een ovenschotel met inhoud van plusminus twee liter, dek deze goed af met aluminiumfolie zodat er geen stoom kan ontsnappen en zet de schaal vier uur in de oven. Stort het vlees daarna in een zeef boven een kom en druk dit het vlees met een pollepel goed aan zodat alle sappen in de kom worden opgevangen. Laat dit vocht afkoelen en zet het vervolgens in de koelkast. Trek het enigszins afgekoelde vlees met twee vorken uit elkaar en verwijder de stukjes vet die niet gesmolten zijn. Dat gaat trouwens heel makkelijk en is echt geen priegelwerk. Schep nu het rozig gestolde vetlaagje van het gekoelde kookvocht af en bewaar dit voor later. Voeg het sap en twee eetlepels vet aan de vleesmassa toe, roer goed door elkaar heen en breng het op smaak met zout en peper. Schep het vlees in een weckpot of ander goed afsluitbare pot, druk goed aan en schep op het vlees net zoveel vet dat al het vlees is afgedekt met een vetlaag. Sluit de pot goed af. Dit is ongeveer een week tot twee weken in de koeling houdbaar. Ik heb het nog niet geproefd op brood met wat zuur erbij maar ik heb er wel van gesnoept toen het vlees uit de oven kwam en dat smaakte beslist goed. Over precies drie uur schuiven zes vrienden aan tafel om dit te proeven, dus ik ben benieuwd naar het oordeel.

29 maart 2009

Koken met alcohol

In het kader van het foodblogevent koken met alcohol zou ik nog mijn bijdrage leveren. Ik kan natuurlijk een verhandeling houden over het keukenplafond in mijn vorige woning dat tamelijk rare plekken vertoonde na enkele heftige flambeeracties en dat ik godzijdank in die voormalige huurwoning geen afzuigkap had, want ik had waarschijnlijk toen, ik heb het toch over zo’n 20 jaar geleden, niet geweten dat als je de fik in je gerecht steekt je immer de afzuigkap uit moet hebben. Ik weet wel welk gerecht met alcohol ik voor het eerst maakte. Kip in cider, jawel! En ook waar: in een soort bezemkast waar een keuken van gemaakt was op een zolderetage waar ik voor het eerst zelfstandig woonde. Ik heb zelfs het recept nog en ik zie dat het heel chique ‘Kip à la Taunton’ heet of althans, dat dat zo genoemd werd. Als ik de receptuur zo bekijk zou ik dit nooit meer maken.

Verleden week nog heb ik voor het eerst Pedro Ximénez in de pan gegooid. Dat ging ongeveer als volgt: men neme een stuk varkensfilet van meer dan een pond tot kilo en die wordt flink bestrooid met peper en zout. Bak het vlees in olijfolie aan in een grote braadpan en nadat het vlees aan alle kanten bruin is, haal je het vlees uit de pan. Voeg nu een flinke klont, 75 gram, boter toe en bak twee rode en in dunne ringen gesneden uien gedurende 10 minuten in de pan met een snufje zout totdat de uien zacht zijn. Schenk al het overtollige vet uit de pan en doe 300 ml. Pedro Ximénez, 100 ml. sherryazijn, 4 takjes verse tijm, 2 verse laurierblaadjes en 100 gram rozijnen in de pan. Breng dit aan de kook en voeg het vlees weer toe en zet het vuur laag. Afhankelijk van het gewicht van het vlees laat je dit een half uur tot een uur staan. Of tot het vlees een kerntemperatuur van 60-65 graden heeft bereikt. Erg lekker, al vond ik zelf. Over het algemeen ben ik niet zo van het zoetzuur maar in dit geval combineerde de sherry(azijn), rozijnen en ui uitstekend met het varkensvlees.

28 maart 2009

Ha lekker, raapsteeltjes!

Was net voornemens raapsteeltjesstamppot te publiceren toen ik in Het Parool de rubriek 'thuiseten' las waarin woordvoerder van Slow Food Nederland, Sándor Schiferli, ons een blik in zijn keuken gunt en -jawel- een stamppot van raapsteeltjes voorschotelt. Toevallig is dat natuurlijk niet want ze zijn er weer. Ik maak er vaak een stamppot van. Gewoon aardappelpuree maken en daar de goed gewassen en in stukjes gesneden raapsteel door heen roeren. Sándor gebruikt Andijker muizen en maakt de puree met een kruidenroomkaas. Ik maak de puree van de kruimige aardappelen die ik op dat moment gewoon in huis heb met boter en warme melk, wat nootmuskaat, zout en peper. En dan stamp ik de aardappels niet fijn maar gebruik zo'n aardappelpers van de Ikea. Overigens wordt morgen in onze buurt voor het eerst de Smaakmarkt in samenwerking met Slow Food Amsterdam, het stadsdeel Zuideramstel en Proeftuin Amsterdam georganiseerd. Dus Sándor: tot morgen! En dan praten we even verder waarom je in hemelsnaam kruidenkaas door de puree roert ... .