Het Diner - Herman Koch

Het aardige van het boekenvak is dat je nog eens wat uitruilt op beurzen met concurrentcollegae of als je iets echt graag wilt hebben dat dan ook meestal wel krijgt. Helaas plofte Het diner van Herman Koch als laatste door mijn brievenbus en was ik al begonnen aan een voorpublicatie van de Noorse thrillerauteur Kjell Ola. Alleen al de omslag van Het diner is spetterend en ik denk dat ik het boekje van Ola als een speer uitlees om aan Koch te beginnen.

Het begin smaakt absoluut naar meer:
We gingen eten in het restaurant. Ik ga niet zeggen welk restaurant, want dan zit het er de volgende keer waarschijnlijk vol met mensen die komen kijken of wij er ook weer zitten. Serge had gereserveerd. Dat doet hij altijd, reserveren. Het restaurant is er een van het soort waar je drie maanden van te voren moet bellen –of zes, of acht, ik ben inmiddels de tel kwijt. Zelf wil ik nooit drie maanden van te voren weten waar ik op een bepaalde avond ga eten, maar kennelijk zijn er mensen die daar totaal geen moeite mee hebben. Als historici over een paar eeuwen willen weten hoe achterlijk de mensheid was aan het begin van de eenentwintigste eeuw hoeven ze alleen maar een kijkje in de computers van de zogenaamde toprestaurants te nemen, want al die gegevens worden bewaard, dat weet ik toevallig. Wanneer meneer L. de vorige keer bereid was om drie maanden op een raamtafeltje te wachten dan wacht hij nu ook wel vijf maanden op een tafeltje naast de deur van het toilet – dat noemen ze in die restaurants ‘het bijhouden van de klantgegevens’.

Einde citaat uit Het Diner van Herman Koch (uitgegeven bij Anthos, ISBN 9789041413680)

Uiteindelijk gaat de thematiek over in hoeverre je als ouder verantwoordelijk bent voor de daden van je kind. Hoe of wat? De tijdsspanne van Het diner beslaat een avond in een restaurant. Ik ben benieuwd.